برآورد و مقایسه وضعیت امنیت غذایی و تاثیر متغیرهای اقتصادی بر آن در استان های ایران

امنیت غذایی همواره یک مشکل جهانی بوده و توجه دولتمردان و محافل علمی را به خودجلب نموده است. از این رو، هدف اصلی این پژوهش، برآورد وضعیت امنیت غذایی و شناساییمتغیرهای موثر بر تقویت یا تضعیف آن در سطح استانی است. در این راستا، نخست به مطالعهوضعیت امنیت غذایی استانها با شاخصی فرابخشی و چند ضابطه ای مبتنی بر نمایه توسعهانسانی، طی دوره 1392-1385 پرداخته شده است. نتایج نشان میدهد به طور متوسط استانهای سیستان و بلوچستان، هرمزگان و خراسان جنوبی از پایین ترین وضعیت امنیتغذایی و استان های آذربایجان شرقی، خراسان رضوی و فارس از بالاترین وضعیت امنیتغذایی برخوردارند. در مرحله بعد، تاثیر متغیرهای اقتصادی بر وضعیت امنیت غذایی، با روشداده های تابلویی پویا بررسی شده است. نتایج این بخش حاکی از آن است که متغیرهایینظیر رشد اقتصادی استان ها عاملی مثبت و شاخص شهرنشینی و شاخص قیمت مواد غذاییاستانها عاملی منفی در بهبود وضعیت امنیت غذایی است. به طوری که با افزایش رشداقتصادی، کاهش شهرنشینی و شاخص قیمت مواد غذایی وضعیت امنیت غذایی استانهابهبود می یابد. یافته های تحلیل حساسیت، تاییدکننده این نتایج می باشد.

Keywords:

امنیت غذایی استانی , رشد اقتصادی , شاخص قیمت ها , شهرنشینی , داده های تابلویی پویا