پیوندهای هنر و سیاست در عصر قاجار و پیامدهای آن

Publish Year: 1395
نوع سند: مقاله ژورنالی
زبان: Persian
View: 517

This Paper With 12 Page And PDF Format Ready To Download

  • Certificate
  • من نویسنده این مقاله هستم

استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:

لینک ثابت به این Paper:

شناسه ملی سند علمی:

JR_BAGH-13-42_006

تاریخ نمایه سازی: 17 مرداد 1396

Abstract:

در بررسی تاریخ هنر عصر قاجار افزون بر عناصر زیبایی شناختی آن، فرایندهای اجتماعی، تاریخی و سیاسی موثر درشکل گیری این آثار نیز باید مد نظر قرار گیرند. ای نگونه بررسی ها به هیچ وجه از ارزش آثار هنری نمی کاهد، بلکه سهمعناصر فرازیبا شناختی را در آثار هنری نشان می دهد. شواهد تاریخی عصر قاجار نمودهایی از تاثیر سیاست در هنر ایندوران به ویژه سیاستگذاری های نخبگان حکومتی را بر ما آشکار می سازد. عناوین مناصب دولتی، فرامین، اعلان ها،بخش نامه های حکومتی و مضامین سیاسی آثار هنری شاهد این مدعاست. در نیمه دوم حکومت قاجاریه، رشد اندیشه هاینوگرایی، فضای گفتمانی تازه ای را پدید آورد که این تحول گفتمانی تاثیر بسزایی در ظهور سبک های هنری و پیداییسبک های تلفیقی داشت.توجه به تعاملات هنر و سیاست و تحلیل عوامل موثر در شکل گیری آثار هنری از جمله موضوعاتی است که کمتر موردتوجه پژوهشگران این حوزه قرار گرفته ؛ به طوری که در میان عوامل تاثیرگذار بر خلق آثار هنری، سیاستگذاری هایحاکمیت نقش تعیی نکننده ای را ایفا کرده است. دو پرسش اساسی که مقاله حاضر در راستای پاسخگویی به آن شکلگرفته، چگونگی مناسبات هنر و سیاست در عصر قاجار و عوامل موثر بر این مناسبات است. مقاله حاضر بر آن است تا بااستفاده از روش توصیفی- تحلیلی، نحوه برخورد نخبگان حکومتی با هنرمندان، آثار هنری و پیامدهای ناشی از آن را موردبررسی قرار دهد. این نوشتار نیز در بعد نظری از مناسبات دانش و قدرت در اندیشه میشل فوکو الهام گرفته است. لذا بنابر نظریه و دیدگاه فوکو در مناسبات دانش و قدرت، روابط هنر و سیاست مورد تحلیل واقع شده است. دستاوردهای اینپژوهش نشانگر تعاملات سیاست و هنر در قالب حمایت های سیاست از هنر و در مواردی نیز تقابل هنر و سیاست است کهنمودهای این تقابل را در مضامین انتقادی آثار هنری می توان یافت.

Authors

زهرا علیزاده بیرجندی

کتری تاریخ. دانشیار گروه تاریخ دانشگاه بیرجند

اکرم ناصری

پژوهشگر دکتری تاریخ ایران بعد از اسلام. دانشگاه فردوسی مشهد