مبانی عدالت خواهی درستایش سروده های عصرغزنوی

یکی از ذخایر مهم فکری، ذوقی و عاطفی هر ملتی، ادبیات آن ملت است که جلوه گاه خواهش هایگوناگون آنان در ادوار مختلف است. به نظر میرسد آنچه را که ملتها در تواریخ رسمی خود آشکارانگفته اند در آثار هنری خود، از جمله ادبیات، پنهانی، بی صدا و غیرمستقیم گفته اند که عمدتا ناشنیدهمانده است و شایسته است با درک زبان غیر مرسوم ادیبان، این بخش از گفته های بی صدا را تبیین کردکه از منظر تاریخی، ادبی، فرهنگی، اجتماعی و سیاسی ضروری می نماید. شعر یا سرودهای مدحی یاستایشی شامل انواعی از شعر فارسی در دیوان بسیاری از شاعران می شود که بررسی این همه، فراتر ازیک مقاله است، از این روی از میان مجموعه ستایش سروده ها تنها به قصاید مدحی بسنده کرده ایم کهرایج ترین قالب ستایشی شعر فارسی هم بوده است. از این شاعران نیز تنها به ده تن از مشاهیر آناناکتفا کرده ایم که در متن مقاله مورد استناد قرار گرفتهاند. عصر غزنوی به این دلیل انتخاب شده استکه در این عصر از نظر اجتماعی- سیاسی بستری مناسب برای ستایش و گسترش این نوع اشعار فراهمبود و از نظر زمانی نیز به میزان کافی امتداد داشت تا شاعران بتوانند در فرصتهای مناسب به طرحخواسته ها از ابعاد گوناگون بپردازند و هم اینکه شعر مدحی در این دوره سامان یافته و به اعتبار رسیدهاست و بسیاری از مشهورترین شاعران در حوزه مدح و ستایش در همین دوره ظهور کرده اند.

Keywords:

عدالت خواهی , ستایش سروده , عصر غزنوی