پتانسیل سنجی و رتبه بندی قابلیت تبدیل فضای باز ساختمان های اداری به فضای باز عمومی نمونه موردی: شهر رشت

فضاهای باز شهری بستر کالبدی تعاملات اجتماعی انسان و یکی از ملزومات زندگی در شهرها است که افزایش اینگونه از فضاها می تواند تاثیر به سزایی در افزایش سلامت، امنیت و تعاملات اجتماعی افراد داشته باشد. در سازمان فضایی شهرها پتاسیل های مختلفی در جهت افزایش این گونه از فضاها وجود دارد که یکی از انواع آن سازمان های دولتی است. به همین جهت پژوهش حاضر قصد دارد تا با استفاده از روش توصیفی-تحلیلی و مطالعات اسنادی، افزایش فضاهای باز شهری با بهره گیری از فضای باز 66 سازمان دولتی مستقر در محورهای اصلی و پرتردد شهر، را بررسی کند. برای این منظور در ابتدا شش شاخص مساحت فضای باز ادارات، عرض معابر دسترسی، فاصله از فضای سبز، نوع مراجعه کنندگان، اندازه بر فضای باز و تراکم جمعیت در محدوده خدمات رسانی ادارات با استفاده از داده های بلوک آماری 1390 در هریک از سازمانهای مورد مطالعه بررسی و سپس اهمیت آنها با توجه به نظر کارشناسان شهری نسبت به یکدیگر سنجیده شد. در ادامه با استفاده از نرم افزار Expert choice و روش AHPادارات مورد مطالعه از نظر فضای باز قابل استفاده رتبه بندی شدند.. نتایج بررسی ها نشان می دهد که 7/16 درصد از سازمانهای مورد مطالعه پتانسیل کمی برای استفاده از فضاهای باز جهت ایجاد مبلمان شهری واستفاده موقت رهگذران دارند. این در حالیست که 1/62 درصد از آنها توان متوسطی در این زمینه دارند که بیشترین تعداد آنها در محدوده های با تراکم بالا و متوسط شهر رشت است و در نهایت 2/21 درصد از سازمان های مورد مطالعه توان بالایی جهت تخصیص بخشی از فضای بازشان به فضای باز قابل استفاده شهروندان دارند که بیشترین تعداد آنها در قسمت ورودی شهر قرار دارند. بر این اساس اداره برق دارای بالا ترین رتبه در بین ادارات دولتی شهر از نظر فضای باز قابل استفاده جهت تبدیل به فضاهای باز شهری دارا است

Keywords:

فضای باز شهری , ادارات دولتی , AHP , پتانسیل سنجی , شهر رشت