تعیین محل بهینه سنسورها به کمک معیار اطمینان مودی در شناسایی پارامترهای مودال سدهای بتنی وزنی

تعیین محل بهینه سنسورها به منظور شناسایی پارامترهای مودال،خصوصا0 در سازه های عظیم مانند سدها، یکی از موضوعات عملی و پرکاربرد در تشخیص خرابی و پایش سلامت سازه ها است. هدف اصلی این تحقیق دستیابی به بیشترین اطلاعات مودال از پاسخ دینامیکی (اشکال مودی) یک سد بتنی وزنی به وسیله مینیمم کردن المانهای غیرقطری ماتریس معیار اطمینان مودی است. برای این منظور در گام اول، یک مدل اجزاءمحدود از سد بلواستون برای آنالیز مودال درنظرگرفته شده و مودهای موثر در تحلیل ارتعاشی بر مبنای نسبتهای مشارکت جرمی مودال، تعیین میگردند. سپس، با تعریف سه سناریو برای محل قرارگیری سنسورها (در بالا-دست، مرکز و پایین-دست بدنه سد) از میان نقاط کاندیدا شده، بهترین نقاط بر مبنای میزان استقلال شکل مودها از یکدیگر تعیین میشوند. نتایج به دست آمده از تحلیلها نشان میدهند که ارتفاع محل بهینه سنسورها (با فرض داشتن یک سنسور بر روی تاج) در سناریوهای مختلف تقریبا یکسان بوده و در ارتفاع یکسوم میانی سد قرار دارند. درمجموع، با توجه محدودیتهای عملی (عدم دسترسی) و محدودیتهای اقتصادی (محدودیت در تعداد سنسور) نتایج به دست آمده میتواند به طور موثری در ابزاربندی سدها به کار گرفته شود.

Keywords:

محل بهینه سنسورها , معیار اطمینان مودی , پارامترهای مودال , سد بتنی وزنی.