بررسی اثر پرتوهای فرابنفش بر پایدارسازی پلی یورتان در برابر زیست تخریب باکتریایی

معمولا تخریب پلی یورتانها به وسیله واکنش های آبکافت، گرما کافت، اکسایش، نور کافت و تخریب میکروبی انجام می گیرد. ساختار ویژه پلی یورتان، بررسی تخریب میکروبی و همچنین پایدارسازی آن را در برابر این دو تخریب مشکل می کند. هدف اصلی این پژوهش، مطالعه اثر پرتوهای فرابنفش در جلوگیری از تخریب باکتریایی یک نوع پیوند دهنده پلی یورتان پلی اتری به وسیله 8 گونه باکتری (که قبلا به عنوان موثرترین باکتری های تخریب کننده پلی یورتان بررسی و معرفی شده اند) است. بنابراین، به منظور پایدارسازی پلیمر در برابر تخریب باکتریایی، اثر پرتودهی در ناحیه فرابنفش به عنوان یک عامل استریل کننده سطح (طول موج برابر 253/7nm او شدت برابر 152µW/cm2s) در مدت زمان های مختلف آزمایش شده است. بررسی تخریب باکتریایی پلیمر به وسیله باکتری های مورد آزمایش و عدم تخریب آن به وسیله پرتوهای فرابنفش با روش طیف سنجی FTIR و ATR-IR انجام گرفته است. البته، در چند مورد نیز جهت تایید طیف IR از روش میکروسکوپی الکترون پویشی استفاده شده است. اشاره می شود که برای ارزیابی بهتر نتایج، پلی یورتان به عنوان تنها منبع کربن و انرژی، تحت اثر تعلیق باکتریایی قرار گرفته است. نتایج نشان می دهد که پرتودهی در ناحیه فرابنفش با طول موج 253/7nm و شدت 152µW/cm2s در مدت زمانهای حدود 55 تا 60 دقیقه ( یا به عبارت دیگر با پرتوهای فرابنفش با دوز 0/55W/cm2) در جلوگیری از تخریب باکتریایی پلی یورتان مورد آزمایش بطور تقریبا کامل موثر است.

Keywords:

پلی یورتان , زیست تخریب , پایدارسازی , پرتودهی فرابنفش , تخریب پلیمر