بررسی بازدارندگی تخریب زیستی نوعی پیوند دهنده پلی یورتان با بکارگیری برخی عوامل شیمیایی

در این پژوهش، هدف جلوگیری از تخریب زیستی(باکتریایی) یک نوع پیوند دهنده پلی یورتان پلی اتری(مورد استفاده در صنایع نظامی) به وسیله 8 گونه باکتریایی به نام های : سودومموناس آنروژینوزا،سودوموناس پوییدا، نوکاردیا بروی کاتنا ،گوریسته باکستریوم فلاوی سنسن،کوریته باکتریوم پرمتابولوم، بروری باکتریوم دیوار بکاتوم، میکروگوگوس رزیوس و میکروکوکوس لتوس ،بابکارگیری چند روش است. روش اول شامل پوشاندن سطح پلیمر به وسیله عوامل شیمیایی ضدمیکروبی یا به عبارت دیگر بازدارنده های غیر رقابتی برای به تاخیر انداختن چسبندگی با کتریایی با جلوگیری کامل از چسبندگی به سطح پلیمر با استفاده از محلول های آهن(III) کلرید، سدیم هیپوکلریت و سدیم بی کربنات و روش دوم ایجاد خاصیت ضد میکروبی در پلیمر، به وسیله ترکیب کردن مواد اصلی تشکیل دهنده پلیمر با عامل ضد میکروبی(با غلظت کشنده باکتری عامل) در طی فرآیند تولید پلیمر است. در این روش از محلول آهن(II) سولفات استفاده شده است. بررسی تخریب باکتریایی پلی بورتان مورد نظر به کمک باکتری های مورد آزمایش و عدم تخریب آن درمجاورت عوامل پایدار کننده در برابر جمله میکروبی با روش طیف سنجیATR-FTR انجام گرفت. در این پژوهش به منظور ارزیابی بهتر نتایج پلی یورتان به عنوان تنها منبع کربن و انرژی تحت تاثیر تعلیق باکتریایی قرار گرفت. زیرا در غیر این صورت تولید آنزیم های تخریب کننده در سطح بالایی تحریک می شود و سرعت تخریب افزایش می یابد.

Keywords:

تخریب زیستی , پلی یورتان , بازدارندگی , عوامل شیمیایی , باکتری