روشی نو برای تهیه رزین آلکید آبکاه با پایداری آبکافتی زیاد

آبکافت پیوندهای استری یکی از مهم ترین معایب رزین های آلکید و پلی استر آبکاه است. شکسته شدن پیوندهای استری رزین در مجاورت آب منجر به کاهش جرمم مولکولی و در نتیجه کاهش خواص پوششی آن می شود. در این پژوهش ، به منظور تهیه رزین آلکید آبکاه با پایداری آبکافتی زیاد، از کوپلیمر های آکریلی پلی اسید به عنوان دی و تری اسیدهای مصرفی استفاده شد. از واکنش پلی ال و اسید چرب، محصول مونوگلیسریدی مناسب و از واکنش مونوگلیسرید و کوپلیمر آکریلی پلی اسید،رزین آلکید آبکاه بدست آمد. اثر عوامل مختلف فرایندی شامل عدد اسیدی کوپلیمر آکریلی، طول روغن، نوع آمین و درصد خنثی سازی بر خواص رزین نهایی بررسی شد. با بررسی واکنش پذیری کوپلیمر آکریلی بامونوگلیسرید و ارزیابی خواص رزین نهایی، عدد اسیدی بهینه کوپلیمر آکریلی برابر 135 و طول روغن رزین نهایی برابر 25 معین شد. نتایج نشان میدهد استفاده از دی اتانول آمین باعث تهیه رزینی با ثبات آبکافتی بیشتر نسبت به تری اتیل آمین می شود. با اندازه گیری پایداری رزین آبکاه،مقدار خنثی سازی بهینه حدود 50 درصد بدست آمد. رزین تهیه شده ثبات آبکافتی زیادی دارد. بعد از چهار ماه انبارداری، عدد اسیدی آن به مقدار 23/5 درصد افزایش می یابد.

Keywords:

پایداری آبکافتی , رزین آلکید , آبگاه , کوپلیمر آکریلی , دی اتانول آمین