اثر افزاینده های نفوذ پوستی بر سامانه های دارورسانی تراپوستی ضددرد به روش طراحی آزمون پاسخ رویه

برای رفع نفوذپذیری کم پوست در برابر اغلب داروها در دارورسانی تراپوستی، از افزاینده های نفوذ پوستی می توان استفاده کرد. در پژوهش حاضر، برای دست یابی به سامانه مناسب با استفاده از روش طراحی آزمون پاسخ رویه به روش Box-Behnken اثر افزاینده های نفوذ بر رهایش دارو و خواص چسبندگی سامانه های دارورسانی تراپوستی دارو در چسب حاوی داروی مسکن بوپرنورفین مطالعه شد. بوپرنورفین داروی مسکن است که برای تسکین در دهای مزمن کاربرد دارد. در این پژوهش، متغیر مستقل افزاینده های نفوذ تویین 80 ، لوریل الکل و لیولینیک اسید و متغیرهای وابسته مقدار داروی رهایش یافته از سامانه، خواص چسبندگی چون مقاومت پوستگی و چسبناکی است. نتایج آزمون چسبندگی نشان داد، اختلاط همه افزاینده های نفوذ تا % 12 وزنی، چسبناکی ومقاومت پوستگی را افزایش داد. ولی، درباره مقاومت پوستگی از بین افزاینده های نفوذ گفته شده فقط تویین 80 باعث کاهش مقاومت پوستگی شده است. نتایج آزمون رهایش نیز حاکی از آن است که در میان افزاینده های نفوذ استفاده شده اختلاط تویین 80 در سامانه بیشترین مقدار تجمعی داروی آزاد شده ( 0/006 μg ± 462/9 ) را نسبت به مقدار تجمعی داروی آزاد شده در نمونه حاوی لیولینیک اسید (0/005 μg ± 357/9 ) و نمونه حاوی لوریل الکل ( 0/001 μg ± 269/5 ) دارد

Keywords:

بوپرنورفین , افزاینده نفوذ پوستی , طراحی آزمون , رهایش دارو , خواص چسبندگی