اثرهای ترکیب و ضخامت داندرون بر تنژگی و قابلیت استقرار بذر کپسوله موز

بذ رهای کپسوله موز رقم ’دووارف کاوندیش‘ از راه پوشش دار کردن نوک شاخساره رشد یافته در محیطدرون شیشه، توسط داندرون (آندوسپرم) مصنوعی حاصل شدند. در این پژوهش، تاثیر نوع (تک لایه یا دو لایه)و ترکیب (دارای زغال فعال یا بدون زغال فعال) داندرون مصنوعی بر ویژگی های درصد تنژگی، تعداد شاخسارهپرآوری شده به ازای هر بذر، طول شاخساره، تعداد ریشه های تولید شده در هر شاخساره، طول ریشه و وزن ترگیاهچه های حاصل بررسی شد. آزمایش به صورت فاکتوریل در قالب طرح کامل تصادفی در چهار تکرار در سال1391 اجرا شد. نتیج ههای به دست آمده نشان داد، بذر های کپسوله تک لایه که دارای زغال فعال بودند، زودترتنژیدند و از بالاترین درصد تنژگی، تعداد پرآوری، طول شاخساره، تعداد ریشه، طول ریشه و وزن تر گیاهچهبرخوردار بودند. گیاهچه های حاصل از این بذرها پس از انتقال به محیط بیرون استقرار مناسبی از خود نشاندادند. استفاده از داندرون تک لایه (بدون زغال فعال) باعث تاخیر در تنژگی، کاهش رشد، قابلیت استقرار وسازگاری اولیه گیاهچه ها در شرایط غیر درون شیش هایی شد.

Keywords:

داندرون مصنوعی , زغال فعال , گیاهچه , محیط کشت , موز