اثر تیوباسیلوس و پلیمر سوپرجاذب بر مقدار اسانس و برخی ویژگی های مهم زراعی آویشن باغی و آویشن دنایی

اسانس آویشن جایگاه خاصی در تجارت جهانی دارد. تغذیه مطلوب و دوری از هر گونه تنش نقش بسزایی برویژگیهای کمی و کیفی آن دارد. این آزمایش به صورت طرح کامل تصادفی و در شرایط گلخانه ای در سه تکراردر بهار و تابستان 1393 انجام شد. تیمارهای آزمایشی شامل پلیمر سوپر جاذب در سه سطح (صفر، 0/5 و 1گرم در کیلوگرم خاک) و تیوباسیلوس در دو سطح (استفاده و بدون استفاده) بر روی دو گونه آویشن باغی ودنایی استفاده شد. ویژگیهای مورد بررسی وزن تر و خشک شاخساره، وزن تر و خشک ریشه، سطح برگ،سطح ریشه و درصد اسانس بود. بیشترین مقدار وزن تر و خشک گیاه (به ترتیب 95/5 و 35/5 گرم ) و سطح برگ (835/25 میلیمتر مربع) در تیمار استفاده از یک گرم سوپر جاذب در کیلوگرم خاک حاصل شد ولی بیشترین مقدار اسانس (2/3%) متعلق به تیمار کاربرد تیوباسیلوس به همراه 0/5 گرم سوپرجاذب بود. تیوباسیلوس به تنهایی تفاوت معنیداری در ویژگی های زراعی و درصد اسانس ایجاد نکرد، اما برهمکنش تیوباسیلوس و سوپر جاذب باعث تفاوت معنیدار در درصد اسانس شد. مقایسه اجزای اسانس آویشن باغی ودنایی برتری گونه دنایی از نظر ترکیب مهم تیمول (51/18%) را نشان داد. به نظر می رسد که کاربرد پلیمر سوپر جاذب به همراه تیوباسیلوس میتواند در تولید دو گونه آویشن باغی و دنایی با کمیت و کیفیت ماده های موثرهمطلوب استفاده شود.

Keywords:

آویشن باغی , آویشن دنایی , اسانس , سوپر جاذب , کود زیستی