اثر تنظیم کننده های رشد، سوین و عصاره ذرت بر تنک شیمیایی، کیفیت میوه و گلدهی سال بعد سیب رقم گلدن دلیشس

سیب گلدن دلیشیس یکی از رقم های مهم تجاری سیب در ایران است. سطح زیرکشت این رقم در استان اصفهان به ویژه شهرستان سمیرم قابل توجه است. از مشکل های پرورش این رقم سال آوری شدید آن می باشد که علاوه بر کم شدن محصول سال بعد، کیفیت میوه نیز کاهش می یابد. به منظور تعدیل مشکل سال آوری از بنزیل آدنین (BA)؛ (100 و 150 میلی گرم در لیتر)، کاینتین (100 و 150 میلی گرم در لیتر)، نفتالین استیک اسید (NAA)؛ (15 و 30 میلی گرم در لیتر)، سوین (600 و 1200 میلی گرم در لیتر) و عصاره ذرت 20 روز بعد از مرحله تمام گل به صورت محلول پاشی استفاده شد. آزمایش در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی در سال 1387 و 1388 طی دو سال پی در پی انجام شد. نتیجه ها نشان داد که محلول پاشی NAA در غلظت های 15 و 30 میلی گرم در لیتر درصد ریزش را به ترتیب 59/55 و 71/53 و سوین در غلظت های 600 و 1200 میلی گرم در لیتر درصد ریزش را به ترتیب 48/80 و 73/83% افزایش داد، ولی غلظت 600 میلی گرم در لیتر با شاهد اختلاف معنی داری نداشت. همچنین تیمار 150BA میلی گرم در لیتر با 53/05% افزایش ریزش میوه، تفاوت معنی داری با شاهد داشت. عصاره ذرت تاثیر معنی داری بر ریزش میوه نداشت. در مورد اثر تیمارها بر تعداد گل در سال بعد، غلظت های 15 و 30 میلی گرم در لیتر NAA تعداد گل در سطح مقطع شاخه را به ترتیب 1/78 و 1/84 افزایش داد که با سایر تیمارها و شاهد اختلاف معنی داری داشت. میانگین وزن میوه نیز در تیمار NAA غلظت های 15 و 30 میلی گرم در لیتر در مقایسه با شاهد به ترتیب 142 و 145 گرم افزایش یافت. بنابراین از NAA در غلظت های 15 و 30 میلی گرم در لیتر و BA در غلظت 150 میلی گرم در لیتر می توان جهت تنک میوه سیب گلدن دلیشس استفاده نمود.

Keywords:

تنظیم کننده های رشد , تنک میوه , سیب