تریاژ و درمان در صدمات تشعشعی سلاح های کشتارجمعی

مقدمه: یک دسته بندی موثر در حوادث کشتارجمعی (تریاژ) و درمان های متعاقب آن پس از یک حادثه هسته ای می تواند بسیار دشوار یا غیرممکن باشد. انجام تریاژ با توجه به منابع موجود در موارد استفاده از سلاح های هسته ای پرقدرت 500-5000Mt بیهوده می باشد. در صورت عدم امکان انتقال مصدوم و وجود مراکز درمانی در خط سه محل حادثه، تنها فایده تریاژ تشخیص افرادی می باشد که هنوز قادر به نبرد می باشند. در این شرایط حتی افراد با جراحت کم نیز ممکن است خدمات کمی دریافت نمایند. حوادث هسته ای بیشتر در مناطق محدود رخ می دهد.مواد و روش ها: این تحقیق یک مطالعه مروری می باشد که بر پایه اطلاعات جمع آوری شده از منابع اینترنتی و تحقیقات منتشر مرتبط با موضوع انجام گرفته است.یافته ها: پس از یک انفجار در مقیاس کوچک 0/1-0/2 Kt یا یک حمله تروریستی هسته ای احتمال وجود صدها یا چند هزار نفر مصدوم محتمل تر از میلیون ها مصدوم می باشد. بنابراین منابع پزشکی قابل توجهی دست نخورده می مانند که می توان از این منابع برای درمان بسیاری از مصدومین استفاده نمود. در این مقاله سعی شده است طرح هایی جهت ارایه خدمات به تعداد بیشتری از مصدومین و افرادی که دچار آسی بهای تشعشعی شده اند بررسی گردد.نتیجه گیری: در کلیه حوادثی که تعداد مصدومین زیاد باشد انجام دسته بندی مناسب جهت ارایه بیشترین و بهترین خدمات به بیشترین افراد لازم و ضروری می باشد. با توجه به محدودیت امکانات پزشکی و مراکز درمانی این دسته بندی سبب بهبود بهره وری و خدمت رسانی می گردد. تریاژ در حوادث نظامی با تریاژ در شرایط عادی متفاوت بوده و در حوادث هسته ای نیز می تواند معیارهای متفاوتی داشته باشد. آگاهی پرسنل گروه پزشکی به خصوص کادر درمانی نیروهای مسلح در این زمینه بسیار ضروری می باشد که در این مقاله سعی شده اطلاعاتی در این زمینه ارایه گردد

Keywords:

تریاژ , درمان , حوادث هسته ای