آسم در کودکان: با تاکید بر نقش آموزش در پیشگیری از بستری مجدد

Publish Year: 1398
نوع سند: مقاله ژورنالی
زبان: Persian
View: 658

This Paper With 8 Page And PDF Format Ready To Download

  • Certificate
  • من نویسنده این مقاله هستم

استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:

لینک ثابت به این Paper:

شناسه ملی سند علمی:

JR_JANF-19-1_004

تاریخ نمایه سازی: 6 اسفند 1398

Abstract:

مقدمه: آسم نوعی بیماری التهابی مزمن را ه هوایی، توام با تنگی گسترده ی مجاری هوایی است و با علایم سرفه، ویزینگ و حمله های تنگی نفس مشخص می شود. شیوع ویزینگ طی یک سال اخیر در کودکان 6 تا 7 و 13 تا 14 سال هی ایرانی به ترتیب برابر 7.6 و 10.7 درصد می باشد. آسم شایع ترین بیماری مزمن دوران کودکی و اولین علت غیبت از مدرسه و سومین علت بستری کودکان زیر 15 سال در بیمارستان است. مطالعه حاضر با توجه به افزایش میزان شیوع آسم کودکان، در جهان و ایران و اهمیتنقش آموزش در کاهش بستری مجدد کودکان مبتلا به آسم، با تمرکز بر آموزش به والدین توسط پرستاران، صورت گرفته است.مواد و روش ها: مقاله حاضر یک مطالعه مروری است که با استفاده از منابع کتابخانه ای فارسی و انگلیسی و جستجوی اینترنتی با کلید واژه هایی مانند آسم، آموزش، کودکان و بستری مجدد، در پایگاه های داده ای مانند Google Scholar, SID, PubMed, Magi ran طی سال های 2017 - 1994 تدوین شده است.یافته ها: درمان ها و تشخیص های پزشکی بدون استراتژی هایی مثل آموزش والدین توسط پرستاران، نمی توانند تاثیری در کاهش بستری مجدد داشته باشند. آموزش از طریق لوح فشرده، تاثیر بهتری در بهبود کیفیت زندگی کودکان مبتلا به آسم نسبت به آموزش گروهی دارد. ویژگی های فردی که از کودک مراقبت می کند تاثیر به سزایی در بستری شدن مجدد وی دارد. طی مطالعه ای در اسکاتلند، مشخص شد که برنام هریزی و پیگیری توسط پرستار در مراقبت از کودکان مبتلا به آسم موجب کاهش شیوع بیماری می شود به صورتی که میزان بستری از 25 درصد به 8 درصد کاهش پیدا کرد. بحث و نتیجه گیری: یکی از مهم ترین و بزر گ ترین مولفه های مورد نیاز جهت تدوین و اجرای ترخیص ساختارمند کودکان مبتلا به آسم، آموزش درست و اصولی است. این آموزش متناسب با سن، محیط، فرهنگ، شدت بیماری و پروتکل درمانی است. پیشنهاد می شود که یک بسته آموزشی کامل به هنگام ترخیص این بیماران به آنان جهت کاهش مراجعه مجدد و کاهش هزینه ها داده شود.

Authors

هنگامه حبیبی

کارشناسی ارشد، مربی، گروه کودکان، دانشکده پرستاری، دانشگاه علوم پزشکی آجا، تهران، ایران

نوید اسمعیلی

دانشجوی پرستاری، دانشکده پرستاری، دانشگاه علوم پزشکی آجا، تهران، ایران

مهدی عبداللهی پور

دانشجوی کارشناسی پرستاری، دانشکده پرستاری، دانشگاه علوم پزشکی آجا، تهران، ایران

میلاد نصرتی

دانشجوی کارشناسی پرستاری، دانشکده پرستاری، دانشگاه علوم پزشکی آجا، تهران، ایران