تقابل فرهنگ و طبیعت درآیین تعزیه

یکی ازویژگیهای رویکرد ساختارگرایی درتحلیل متن توجه به تقابل های دوگانه است درحقیقت تقابل بین فرهنگ و طبیعت نوعی ساختارمحسوب میشود براین اساس دوسوی این تقابل اغلب درحین اجرا دررابطه سیال تنشی و دیالکتیک قراردارند که رابطه ای سلبی و هم ایجایی است بنابراین این منظر می توان گفت که درایین تعزیه فرهنگ و طبیعت درهم امیخته اند و پیوسته همدیگر را تعریف می کنند تعزیه فی نفسه پدیده ای فرهنگ ی است اما دربطن آن به مثابه متن طبیعت قراردارد حال اگرطبیعت را درتحلیل تعزیه درنظر نگیریم تعزیه هویت متنی خود را ازدست میدهد زیرا عناصرطبیعت ازجمله لایه های درون متنی آن محسوب میشود ازاین رو طبیعت و فرهنگ درچارچوب تعزیه به شکلی پویا درحال تعریف و بازتعریف یکدیگر هستند بدین منظور دراین مقاله که با روش توصیفی تحلیلی به نگارش درامده تعامل و دیالوگ بین فرهنگ و طبیعت تطبیق آنها و نوع رابطه و جایگاه آنها بارویکردی ساختارگرایانه و بررسی و تحلیل شده است بنابراین نشان دادن چگونگی کنش متقابل بین فرهنگ و طبیعت درفرایندی تعاملی و دیالکتیک هدف این مقاله محسوب میشود

Keywords:

تعزیه , فرهنگ و طبیعت , ساختارگرایی , رابطه تعاملی