هنرمندان نوظهور در بازار هنر ایران نقش گالری ها در موقعیت هنرمندان نوظهور با مطالعه بازار فروش هنر در سال 1391 تا 1394

هنرمندان نوظهور در آستانه انتخاب مسیر در دوراهی ارزش­های بازار و ارزش­های هنری قرار دارند. هنرمندان برای ورود به دنیای هنر باید ارزش­های یک دنیای واژگونه را بپذیرند؛ هنرمندان تازه­کار، آماتورها و تازه فارغ التحصیلان هنر، امیدوارانه برای تحقق هنر ناب و خالص تلاش می­کنند؛ هنری که موفقیت آن، به معنای موفقیت در فروش نیست، بلکه برعکس شکست تجاری یک اثر هنری ممکن است به یک موفقیت نمادین در دنیای هنر تبدیل و تعبیر شود. هنرمندان نوظهور باید بتوانند به توافق جامعه هنری و جامعه بازار پیرامون آینده فعالیت هنری­شان دست یابند. آنها باید بتوانند میان ارزش­های زیباشناختی و ارزش­های بازار یک توازن برقرار سازند. پیمودن این راه با کمک گالری­ها ممکن است. در این مقاله برای مطالعه موقعیت هنرمندان نوظهور در ایران به مطالعه عملکرد گالری ها و نمایشگاه­های فروش پرداخته خواهد شد؛ سپس با مطالعه میدانی نمایشگاه سالانه هفت نگاه، نقش این رویداد در معرفی هنرمندان نوظهور به جامعه هنری ایران مورد ارزیابی انتقادی قرار گرفت و این پرسش در مرکز مطالعه قرار گرفت که ارزش­های هنری و ارزش­های اقتصادی در بازار فروش هفت نگاه چه همسویی و تعارض­هایی دارند روش مطالعه مبتنی بر مطالعه میدانی (در چهار دوره 1391 تا 1394) هفت نگاه است که طی آن هنرمندانی که حداقل در سه دوره آثارشان به فروش رفته مورد ارزیابی قرار گرفتند و بخشی از آنها به عنوان هنرمندان نوظهور شناسایی شدند. آثار این هنرمندان نوظهور توسط گروه داوران (متشکل از نه نفر از منتقدان، گالری­داران و هنرمندان) مورد ارزیابی قرار گرفت. نتایج پژوهش نشان داد که اختلاف دیدگاه زیادی میان ارزش­های فعالان جامعه هنری و ذی نفعان بازار هنر ایران وجود دارد؛ در این بازار، معیارهایی چون نوآوری و نوجویی هنرمند کمترین اهمیت (کمترین ضریب تاثیر در مدل رگرسیون) را دارند و در مقابل آنچه اهمیت دارد کاهش ریسک پذیرش هنرمند در بازار با ترغیب هنرمند به پیروی از الگوهای زیبایی شناسی رایج در بازار است.

Keywords:

هنرمند نوظهور , گالری , ارزش اقتصادی , ارزش هنری , بازار هنر ایران