مقایسه عملکرد جذب انرژی سازه های چند جداره مربعی و دایروی با استفاده از روش کپراس و بهینه سازی سازه دایروی با استفاده از روش سطح پاسخ

در این مقاله به عملکرد جذب انرژی سازه های دو جداره به همراه صفحات تقویتی که واصل بین این جداره ها است، تحت بارگذاری شبه استاتیکی بصورت محوری و مایل پرداخته شده است. سطح مقطع این سازه ها، به دو صورت مربعی و دایروی در نظر گرفته شده است. در این تحقیق گام اول، صحت سنجی درستی نتایج شبیه سازی اجزاء محدود صورت گرفته در نرم افزار ال اس-داینا در مقایسه با نتایج بدست آمده از آزمایشات تجربی بوده است. سپس از مدل اجزاء محدود مذکور، جهت بررسی رفتار جذب انرژی سازه های دو جداره مربعی و دایروی با مقیاس های مختلف ( 0، 0/25، 0/5، 0/75، 1) در حالت های متفاوت بارگذاری شبه استاتیکی محوری و مایل استفاده شده است. گام دوم تحقیق حاضر، به کارگیری روش رتبه بندی کپراس جهت پیدا کردن بهترین سازه از نقطه نظر جذب انرژی بوده است. نتایج حاصل از این روش نشان داد که جذب انرژی سازه های بررسی شده با مقیاس 0/5 بهترین حالت سازه ها بوده، از سوی دیگر طبق داده های استخراج شده، سازه با سطح مقطع دایروی در مقایسه با سطح مقطع مربعی، دارای میزان جذب انرژی بالایی است؛ همچنین با افزایش زاویه ی بارگذاری، میزان جذب انرژی و بیشترین نیروی لهیدگی کاهش یافت. در انتهای تحقیق، با استفاده از روش های سطح پاسخ و طرح ترکیب مرکزی و همچنین شناسایی نقاط مهم، متغیرهای طراحی از قبیل ضخامت و شعاع سازه دو جداره دایروی بهینه گردید.

Keywords:

جذب انرژی , سازه دو جداره , تحلیل شبه استاتیکی , بارگذاری محوری و مایل , بهینه سازی