کاهش اثرات نامطلوب عدم تقارن تابشی برای مسافران اتوبوس از طریق عدم تقارن وزشی تحت شرایط تابستانه

بهبود شرایط آسایش حرارتی در وسایل نقلیه، بخصوص در وسایل نقلیه عمومی به دلیل محدودیت های طراحی در جانمایی دریچه ها، جمعیت زیاد و یکسان نبودن شرایط برای تمامی افراد، همواره با چالش های زیادی روبرو است. در این تحقیق تاثیر هم پوشانی عدم تقارن حرارتی و وزشی بر ایجاد شرایط حرارتی یکنواخت کلی و موضعی برای مسافران اتوبوس توسط مدل 65 نقطه ای آسایش حرارتی مورد بررسی قرار گرفته است. همچنین، دمای هوای ورودی چنان تنظیم شده که بتواند شاخص میانگین رای افراد را در محدوده مجاز نگه دارد. همچنین، برای حل معادلات جریان و انرژی از حلگر ایرپک و برای معادلات آسایش حرارتی موضعی از کد نویسی عددی استفاده شده است. نتایج نشان می دهد که تحت شرایط عدم تقارن حرارتی، لازم است تا از یک الگوی توزیع جریان غیرمتقارن به منظور تامین احساس حرارتی یکنواخت تر برای مسافران استفاده شود. در این صورت دمای هوا در ناحیه سر افراد در حدود ℃ 22 است که در مقایسه با الگوی جریان متقارن در حدود ℃ 2 کم تر است. نتایج مدل 65 نقطه ای نشان می دهد که استفاده از یک الگوی توزیع غیرمتقارن در اتوبوسی با شرایط حرارتی غیرمتقارن و سیستم تهویه اختلاطی عملکرد مطلوب-تری دارد و دمای سطح پوست در این حالت به حالت خنثی نزدیک تر است

Keywords:

اتوبوس , عدم تقارن حرارتی , تهویه اختلاطی , آسایش حرارتی موضعی , مدل آسایش 65 نقطه ای