تبیین نقش انگیزه پیشرفت تحصیلی در به کارگیری استراتژی های خودرهبری (مورد: دانش جویان دانشگاه بیرجند)

هدف از پژوهش حاضر، تبیین نقش انگیزه پیشرفت تحصیلی در به کارگیری استراتژی های خودرهبری دانش جویان دانشگاه بیرجند بوده است. روش پژوهش، توصیفی و طرح پژوهشی از نوع همبستگی بوده که برای تبیین مدل از مدل یابی معادلات ساختاری، با کمک نرم افزار لیزرل (LISREL 8.7) استفاده شده است. جامعه آماری، کلیه دانش جویان دانشگاه بیرجند بوده، که با نمونه گیری خوشه ای چند مرحله ای، دانشکده های علوم و ادبیات به تعداد 4020 نفر انتخاب و در مرحله دوم نمونه گیری، حجم نمونه 351 نفر تعیین شد. از پرسش نامه انگیزه پیشرفت تحصیلی حسینی و همکاران (2008) با پایایی (91/0=α) و پرسش نامه خودرهبری نک و مانز (2002) با پایایی (80/0=α) جهت جمع آوری داده ها، استفاده شد. نتایج تی تک گروهی نشان داد انگیزه پیشرفت و استراتژی های خودرهبری بالاتر از حد متوسط بوده اند. مدل یابی معادلات ساختاری نیز نشان داد، انگیزه پیشرفت، بر استراتژی های خودرهبری (69/0=γ) به عنوان یک سازه کلی تاثیرگذار بوده است. هم چنین بر به کارگیری استراتژی های خودگفتگویی (44/0=γ)، خود پاداش دهی (36/0=γ)، خودتنبیهی (43/0=γ)، خودراهنمایی (34/0=γ)، تجسم عملکرد موفق (34/0=γ) و تمرکز بر پاداش های طبیعی (55/0=γ) تاثیرگذار بوده است.

Keywords:

استراتژی های خودرهبری , انگیزه پیشرفت تحصیلی , دانش جویان