اثربخشی آموزش ارزشهای زندگی بررشد اجتماعی کودکان و خودکارآمدی والدین آنها

هدف این پژوهش تبیین اثربخشی آموزش ارزش های زندگی در رشد اجتماعی کودکان پیش دبستانی و خودکارامدی والدین آنها بود. این پژوهش از نوع شبه آزمایشی و طرح پیش آزمون پس آزمون با گروه گواه بود. جامعه آماری همه کودکان پیش دبستانی بودند که در سال 1389 در مهدکودک های تحت پوشش سازمان بهزیستی شهر شیراز مشغول بودند. با روش نمونه گیری خوشه ای چندمرحله ای تعداد 351 کودک انتخاب، و پرسشنامه رشد اجتماعی واینلند برای کودکان و پرسشنامه خودکارامدی شرر و آدامز برای والدین آنان اجرا گردید. بعد از تکمیل پرسشنامه ها، 30 نفر از افرادی که از حد نصاب نمره پایین تر بودند، به صورت تصادفی انتخاب و به دو گروه آزمایش و گواه تقسیم شدند. گروه آزمایش 10 جلسه 2 ساعته تحت آموزش ارزش های زندگی قرار گرفتند. داده های جمع آوری شده با استفاده از نرم افزار SPSS و آزمون آماری کوواریانس تجزیه و تحلیل شد. نتایج پژوهش نشان داد که تفاوت در دو گروه آزمایش و گواه از نظر میزان رشد اجتماعی کودکان (P≤0/002 )و خودکارامدی والدین آنها (P≤0/02)به سطح معنادار رسیده است. اثر آموزش به ترتیب 30 و 18 درصد بوده است.

Keywords:

ارزش های زندگی , رشد اجتماعی , خودکارامدی , کودکان