بررسی سیستم بیوراکتور غشایی در جداسازی زیستی ترکیبات آلی فرار از فاضلاب پتروشیمی

در این مطالعه، جداسازی ترکیبات استایرن و اتیل بنزن از فاضلاب پتروشیمی با استفاده از بیوراکتور غشایی بررسی شد. نتایج بررسی ها نشان می دهد که بازدهی حذف خواست اکسیژن شیمیایی (COD )، استایرن و اتیل بنزن در زمان ماند هیدرولیکی (HRT ) 20 ساعت به ترتیب بالای 98، 99 و 99 درصد می باشد و با کاهش زمان ماند به 15 ساعت بازدهی حذف COD تقریبا ثابت ماند و میزان حذف استایرن و اتیل بنزن نیز از طریق دفع به اندازه 4/0 درصد کاهش یافت. از طرف دیگر مشخص شد وجود اتیل بنزن می تواند اثر منفی در حذف استایرن داشته باشد. همچنین نتایج نشان می دهد که بدلیل کاهش اندازه ذرات و افزایش میزان محصولات محلول میکروبی (SMP )، نرخ تغییرات فشار عبوری از غشا (TMP ) در زمان ماند 15 ساعت نسبت به زمان ماند 20 ساعت بیشتر می باشد. علوه بر این تغییرات EPS برای محلول لجن نیز نشان داد با کاهش زمان ماند غلظت EPS کاهش می یابد.

Keywords:

بیوراکتور غشایی , ترکیبات آلی فرار , جداسازی بیولوژیکی و زمان ماند هیدرولیکی