مفهوم یکپارچگی درفرایند مدیریت شهری

شهرنشینی پدیده ای کاملا شناخته شده برای تمامی کشورهای در حال توسعه است. هر چند که فرایند شهرنشینی بروز برخی از مشکلات نظیر کمبود مسکن و نارسایی زیرساختها آب، فاضلاب، حمل و نقلو نظایر آن، افزایش تصاعدی قیمت زمین و تغییر ساختار هزین هها، افزایش سکونتگا ههای ناب هسامان، آلودگی و تخریب محیط زیست را تسریع میکند، لیکن این فرایند همچنان جاری است و دیدگا ههای متفاوتیدر خصوص تداوم آن وجود دارد. نکته قابل بحث ضرورت اصلاح روی ههای حاکم بر الگوی مدیریت توسعه شهری است که نوعی تعامل مؤثر و هدفمند را با جریان شهرنشینی مطرح میک ند.به همین دلیل کارشناسان مسایل شهری اعتقاد دارند که برای ایجاد فرص تهای توسع های، با اتخاذ روش مدیریت یکپارچه شهری) UIMمیتوان با رفع تضاد منافع بین ذ ینفعان و دستیابی به نوعی عدالت درشرایطی که شهر حالتی پویا و دینامیک )و درعین حال بی اطمینان و بی ثبات دارد، بهبود چشمگیری را در محیط شهری شاهد بود. در اصول پایه این رویکرد «نظریه مدیریت یکپارچه شهری » بر مبنای تئوریمدیریت با پنج کارکرد مدیریتی شامل برنام هریزی،) 1( سازما ندهی، ) 2(کارمندگزینی، ) 3(مدیریت) 4( )هدایت( و نظارت ) 5 قرار دارد که مابه ازای خود رادر سیستم شهری طلب میک ند. مطابق مقاله زیر، بسیاری از اصولسنتی مدیریت نظیر اصول بهرهوری، انعطاف و تفاهم اجتماعی، در مدیریت شهری کاملاً کاربرد دارند و بنابراین برنامه ریزی شهری، باید برای رسیدن به اهداف، با تکیه بر اصول ذکر شده، مسایل را با اعمال شیو ههای دیگر بهینه کند

Keywords:

مدیریت شهری , مدیریت یکپارچه شهری , سازماندهی , برنامه ریزی شهری