دو منظر مهاجربازآفرینی منظر دو باغ گورکانی در دهلی و کابل

زمین هگرایی در ادبیات مدرن از اصول اولیه مورد توجه در با غسازی گورکانی بوده است. دو تجربه ارزشمند بازسازی با غمقبره همایون و باغ بابر نشان دهنده اهمیت انتخاب سایت و مکان یابی باغ نسبت به بستر طبیعی خوداست. این دو پروژه مرمت در ابعاد مختلف بیانگر نکاتی در زمین ههای مختلف فضاسازی، طرح کاشت، احیای شبکه آبی باغ و مرمت را هها و کفسازی هاست. توجه به سه وجه هندسه و کارکردهای فضایی، طرح کاشت مثمر و غیر مثمر باغو سیستم یکپارچه آبی برای هریک از این دو باغ سیاست ها و راهبردهای نزدیکی را به دنبال داشته است که همگی در راستای احیای صحیح و مطابق با اسنادموجود اتخاذ شده اند. فارغ از انتخاب ماهرانه سایت، این مناظر با سیستم های ساده تفکیک فضا، به هم پیوستگی آب به عنوان یک عنصر زیباشناسانه و سودمند و تکمیل ساختار فضایی با انبوه گیاهان مثمر و تزئینی، قابل شناساییهستند. هرچند این باغ ها در اساس برای استفاده و لذت شخصی ساخته شده بودند، امروزه بخشی از فضای شهری هستند که تغییرات آنها در بستر شهر بامشخصه های زیر قابل شناسایی است: ۱- تغییر کاربری : از ملک شخصی به پارک تفریحی؛ ۲- ویژگی های کاشت : از باغ میوه به پارترهای چمن کاری شده؛ ۳- ترکیب بندی فضایی : از تراکم و انباشتگی به گشودگی و دید باز.کاربرد عملی و نظری این جنبه ها عمیقاً بر برنام ههای ناظر بر حفاظت و نگهداری در آینده تأثیر می گذارد

Keywords:

باغ مقبره همایون , باغ بابر , مرمت باغ , بنیاد آقاخان برای فرهنگ