بازخوانی نقادانه دیدگاه ارسطو درباره ساختار هستی

ارسطو ساختاری را که برای عالم وجود معرفی میکند بر پایه مفاهیم اوسیا، ماده نخستین، صورت، قوه، فعل و کمال استوار است. به رغم کوششهایی که او در معرفی اوسیا، به عنوان مسأله کانونی فلسفه اولی، به عمل آورد؛ این مفهوم در معرض ایراد و اشکال است؛ ارسطو گاهی صورت، و گاهی نیز تک فرد مرکب از ماده، صورت و اعراض را اوسیا خوانده و با این وجود، ماده را سبب و موجب فردیت موجودات طبیعی میداند. هریک از این سه باور ارسطو در معرض اشکال است. اما وی در امتداد تبیین تکوین طبیعت و دگرگونیهای آن به اوسیای غیر متحرک نخستین رهنمون میگردد و آن را فعلیت یا کمال محض معرفی میکند. در این موضع نیز سخنان وی دستخوش نقصان است. این مقال برخی اشکالات در این زمینه را نشان میدهد و در پایان به برخی عوامل نقصان آرای ارسطو اشاره میکند

Keywords:

هستی شناسی ارسطو , اوسیا , ماده نخستین , صورت , قوه و فعل , کمال , محرک نخستین