وجودشناسی عرفانی به روایت شیخ احمد سرهندی مجدد الف ثانی

در میان صوفیانی که به نقد و بازتعریف مبانی و مفاهیم تصوف پرداختهاند، شیخ احمد سرهندی 1034 -971از جایگاه ویژهای برخوردار است. او بیآنکه به طعن و رد صوفیان بپردازد، بر این باور بود که ایشان نتوانستهاند مقامات سلوک را تا به انتها سپری کنند و لذا از متوسطان هستند و نه منتهیان شیخ احمد به مدد علوم کشفی منحصر به فرد خود، که به ادعای وی ورای علوم علما و معارف اولیا بود، تعریفهایی جدید و گاه کاملاً متناقض با مفاهیم نهادینه شده تصوف ارائه داد. گسترش و نفوذ اندیشه- های ابن عربی و شاگردانش در میان صوفیان هند و سخنان بدعت آمیز معتقدان به توحید وجودی،سرهندی را بر آن داشت تا به نقد وجودشناسی مکتب ابن عربی بپردازد. او با طرح نظریه وحدت شهود به رد نظریه وحدت وجود ابن عربی پرداخت و مفاهیم وجودشناختی او را تعریفی دوباره نمود. این مقاله به شرح آرای وجودشناختی سرهندی نظیر توحید شهودی، رابطه حق و خلق، و وجود و عدم میپردازد.

Keywords:

احمد سرهندی , توحید شهودی , وحدت وجود , ابن عربی