تحلیل نقش سرمایه اجتماعی در زیست پذیری روستاهای ادغام شده در شهر میاندوآب

سکونتگاه های روستایی همواره در گذر زمان دچار تغییر و تحولات از ابعاد گوناگون هستند. این تحولات می تواند قابلیت های زیست تاثیری بر کیفیت زندگی این سکونتگاه ها را ارتقا بخشد در دهه های اخیر یکی از تحولاتی که روستاهای پیرا شهری با آن روبرو بودند این است که با گسترش فیزیکی شهرها در شهر ادغام شده اند. این ادغام باعث تحولات چشمگیری در ابعاد مختلف روستاها شده است و می تواند در ارتقا یا تنزل ریسک پذیری روستاها موثر واقع گردد. هدف اصلی این تحقیق تحلیل نقش سرمایی اجتماعی و زیست بسیجی روستاهایی که ادغام شده در شهر میاندوآب می باشد. گردآوری داده ها با مطالعه اسنادی و میدانی (پرسش نامه) انجام شده است. جامعه آماری پژوهش شوسه ادغام شده به شهر میاندوآب می باشد، برای تعیین حجم نمونه از فرمول کوکران استفاده شده است که تعداد نمونه 377 مورد بوده است. نمونه گیری برای گردآوری اطلاعات به صورت تصادفی ساده بوده است برای تحلیل داده ها از رگرسیون چند متغیره رگرسیون وزنی جغرافیایی استفاده شد نتایج نشان داد در شهر میاندوآب ویزاهای که فاصله نزدیک تری به شهر داشته اند و نسبت به سایر مسیرهای ارتباطی شهر از موقعیت مناسب تری در ارتباط با سایر شهرهای منطقه برخوردارند، مهاجرپذیر تر بوده و ضریب سرمایه اجتماعی در آنها منفی بوده است. پایین بودن سرمایه اجتماعی در این روستاها باعث شده تا سطح زیست پذیری آنها نیز کاهش یابد.

Keywords:

روستاهای پیراشهری میان دوآ , زیست پذیری , سرمایه اجتماعی , کیفیت زندگی