ارزیابی مدیریت شهر اهواز در چارچوب حکمرانی خوب شهری

وضعیت مدیریت شهری، ضعف های فراوانی دارد و از رویکردهای پایداری فاصله دارد. در همین راستا به نظر می رسد الگوی حکمرانی خوب شهری، پیشنهاد مناسبی برای وضعیت شهرهای امروزی باشد. الگوی حکمرانی خوب شهری با در نظر گرفتن جامعه مدنی، بخش دولتی و همچنین بخش خصوصی، سعی در نیل به پایداری شهر و تعالی شهروندان دارد. هدف تحقیق حاضر این است که مولفه های اصلی حکمرانی خوب شهری را مورد مطالعه قرار دهد و با معرفه سازی از مولفه های کلان حکمرانی خوب شهری، میزان رعایت اصول حکمرانی خوب شهری را در شهر اهواز)مناطق هشتگانه( مورد بررسی قرار دهد. پژوهش حاضر از نوع کاربردی و از لحاظ روش مطالعه، توصیفی- تحلیلی است. شیوه جمع آوری اطلاعات پیمایشی- کتابخانه ای و جامعه آماری استفاده شده در این تحقیق سه گروه شهروندان، بخش دولت و همچنین بخش خصوصی است. در این تحقیق از روش نمونه گیری احتمالی طبقه بندی شده و برای تحلیل نتایج از آزمون رگرسیون )روش Enter ( استفاده شده است. نتایج تحقیق نشان میدهد، ارزیابی شهر اهواز را در چهارچوب حکمرانی خوب شهری با میانگین کل 2012 / 2 در وضعیتی پایین تر از متوسط و تا حدودی ضعیف است. همچنین بررسی روابط تراکم جمعیت، نرخ بی سوادی و درصد بیکاری نشان از معناداری ارتباط آنها با چارچوب حکمرانی خوب دارد. علاوه بر این مقدار بتا محاسبه شده نیز نشان داد که مولفه حاکمیت قانون، مشارکت و عدالت بالاترین میزان اهمیت و تاثیرگذاری را بر ارزیابی متغیر وابسته )مناطق هشت گانه( داشته است. اولویت مولفه حاکمیت قانون بر مشارکت، عدالت و همچنین سایر مولفه های حکمرانی خوب نشان می دهد، که بالاترین میزان تاثیرگذاری متعلق به این مولفه است. زیرا در یک بستر قانونمند است که، یک شهر می تواند وضعیت در حال بهبودی را برای خود تامین کند و مولفه حاکمیت قانون، به مثابه پی شفرضی بر سایر مولفه ها اهمیت بالایی دارد و سایر مولفه ها در بستری به نام قانونمندی که معنا پیدا میکنند.

Keywords:

حکمرانی خوب شهری , جامعه مدنی , بخش دولتی , بخش خصوصی , شهر اهواز