تحلیلی از وضعیت کمی و کیفی فضای سبز شهری با تاکید بر سنجش رضایتمندی ساکنین شهر نظرآباد

فضای سبز به ویژه پارکهای شهری، به عنوان عصر اصلی در اوقات فراغت و آرامش بخشی به شهروندان، حیاتی است. از سوی دیگر،یکی از راه های رسیدن به توسعه پایدار و ایجاد سرزندگی، داشتن رفاه و آسایش در زندگی است، که امروزه تلاش همه مسیولین و دست اندرکاران جامعه، تامین رفاه و آسایش مردم است. پارکهای شهری از اصلی ترین بخش های کاربری های فضای سبز است، که به صورت عمومی و رایگان در دسترس همه شهروندان است و میتواند مایه آسایش و آرامش شهروندان قرار گیرد، اما آنچه که مهم است، کیفیت توزیع و پراکنش این پارکها در سطح شهر و همچنین کیفیت این فضاها و تاسیسات و خدمات ارایه شده برای ایجاد رضایت در شهروندان است. شهر نظرآباد با توجه به رشد و گسترش جمعیت و همچنین عرصه کالبدی دارای مسایل مهمی در این بخش است. این پژوهش از نوع توصیفی- تحلیلی و با رویکرد کاربردی بوده است. برای گردآوری اطلاعات از روشهای اسنادی و و همچنین پیمایشی مثل مشاهده مستقیم و پرسشنامه استفاده شده است. حجم نمونه پرسشنامه با توجه به فرمول کوکران 383 تعیین شده است. برای آزمون فرضیات از آزمون T تک نمونه ای استفاده شده است. در این پژوهش ابتدا یک بررسی کمی از پراکنش پارکها، سرانه های موجود، میزان تجهیزات و تاسیسات موجود در پارکها انجام شد. سپس با استفاده از پرسشنامه و توزیع و تکمیل آن بین شهروندان، میزان رضایتمندی ساکنان شهر نظرآباد از وضعیت کیفی پارکها و همچنین میزان رضایتمندی آنها از امنیت، تاسیسات و تجهیزات پارکهای سطح شهر نظرآباد ارزیابی شد. یافته های پژوهش نشان میدهد که سرانه و مساحت پارکها و فضاهای سبز شهر نظرآباد در حد مطلوب نمیباشد همچنین با توجه به نتایج آزمون T ، فرضیه های تحقیق مبنی بر عدم رضایتمندی شهروندان از مولفه های امنیت، تاسیسات و تجهیزات رفاهی در پارکها و فضاهای سبز شهر نظرآباد مورد تایید قرار گرفت و میانگین پاسخ کمتر از حد متوسط است. بدین ترتیب می توان نتیجه گرفت که که وضعیت کمی و کیفی فضای سبز شهری در نظرآباد مطلوب نیست و شهروندان از این وضعیت ناراضی هستند.

Keywords:

فضای سبز , پارکهای شهری , رضایتمندی , توسعه پایدار , نظرآباد