مطالعه ی تطبیقی مولفه های کالبدی پایداری اجتماعی در محلات قدیم و جدید شهری (مطالعه موردی: شهر قدیم و جدید هشتگرد)

یکی از ابعاد مهم توسعه پایدار، پایداری اجتماعی است. در واقع می توان این گونه بیان کرد که توسعه پایدار، برخاسته از پایداری اجتماعی است. با توجه به پیچیدگی مسائل شهری دوران معاصر، توجه به جنبه های اجتماعی محلات شهری ضروری و اجتناب ناپذیر است. زمانی که این عوامل در یک محله از بین روند، پایداری اجتماعی محله را به مخاطره می اندازند؛ به گونه­ای که در محلات مسکونی جدید، اکثر ویژگی های موجود در محلات قدیم از بین رفته و همزیستی های اجتماعی و اقتصادی مردم، جایگزین همنشینی های قومی – مذهبی و همگونی های کلیه شئون زندگی اجتماعی شده است. لذا هدف از پژوهش حاضر، شناخت و ارزیابی کمی مولفه های پایداری اجتماعی به صورت تطبیقی در محلات قدیم و جدید شهر هشتگرد است. روش تحقیق مورد استفاده از نوع توصیفی – تحلیلی است. در گردآوری اطلاعات نیز در مرحله اول با استفاده از مطالعات کتابخانه­ای و اسنادی شناخت معیارها حاصل شد. در مرحله دوم نیز به صورت میدانی، محدوده های مورد مطالعه با استفاده از معیارهای به دست آمده مورد ارزیابی قرار گرفت. برای شناخت معیارهای اساسی در این تحقیق از روش دلفی فازی و برای ارزیابی و اولویت بندی شاخص های ارائه شده و ارزیابی جامعه مورد مطالعه، تکنیک تحلیل شبکه به کار گرفته شده است. با استفاده از روش دلفی فازی، پنج معیار از هفت معیار مورد مطالعه شامل: فعالیت پذیری ، هویت مندی ، امنیت ، عدالت فضایی و انسجام کالبدی و فضایی به عنوان معیارهای اساسی انتخاب شدند. نتایج حاصل تحلیل شبکه نشان داد که معیارهای تنوع فعالیتی با وزن (0.139)، نشانه های شهری با وزن (0.107)دارای بیشترین اهمیت در دست­یابی به پایداری اجتماعی از دیدگاه خبرگان بودند.

Keywords:

پایداری , پایداری اجتماعی , شهر جدید هشتگرد , شهر قدیم هشتگرد , روش دلفی فازی