تلفیق معیارهای کیفی و کمی با استفاده از مدل های مکان مبنا به منظور مسیریابی بهینه ی خودروهای اورژانس در محیط های شهری

خودروهای اورژانس شهری با توجه به حساسیت ماموریت خود، همواره برای رسیدن به مقصد به دنبال کمترین زمان ممکن هستند. با توجه به پیچیدگی و گستردگی حمل و نقل و ترافیک در شهرهای بزرگ، عوامل و پارامترهای متعددی علاوه بر مسافت، در زمان رسیدن یک خودروی اورژانس به مقصد تاثیرگذار هستند که این پارامترها می توانند کیفی یا کمی و پویا یا ایستا باشند در این مقاله روشی نوین بر مبنای ترکیب مدل های تلفیق، روش کمی سازی گاما، استفاده از روابط پیش بینی زمان سفر و الگوریتم های فراابتکاری به منظور دستیابی به بهینه ترین مسیر ارایه شده است. در این مقاله ابتدا کلیه ی فاکتورهای تاثیرگذار کمی و کیفی قابل محاسبه و درتسی از دید مسیریابی اورژانس شناسایی شده، سپس با تبدیل پارامترهای کیفی به کمی هر پارامتر با روش محاسبه ی حداکثر نرمال شده و براساس ارجحیت و میزان تاثیر هر پارامتر در یافتن مسیر بهینه تلفیق می گردند. روش تست گاما به عنوان یک روش برگرفته از داده برای محاسبه ی میزان ارجحیت و تاثیرگذاری فاکتورها استفاده شد. روند مذکور با استفاده از داده های شبکه معابر و حجم ترافیک دو منطقه از شهر تهران پیاده سازی شد. وزن در نظر گرفته شده برای هر زیرمعیار تشکیل دهنده ی درجه سختی مسیر یعنی کیفیت مسیر ، عرض شیب ، نوع مسیر و میزان مستقیم بودن مسیر براساس این روش به ترتیب 0/331، 0/286، 0/188، 0/172، 0/020 بدست آمدند. در نهایت از الگوریتم فراابتکاری زنتیک برای انتخاب مسیر بهینه وسایل نقلیه اورژانس استفاده شد و نتایج آن با الگوریتم معمول مسیریابی دیکسترا مقایسه شد بر مبنای مقایسه ی انجام شده روش ارایه شده در این مقاله نسبت به روش های ساده ی فعلی برتری قابل ملاحظه ای داشت.

Keywords:

خودروهای اورژانس شهری , بهینه سازی , پارامترهای موثر , الگوریتم ژنتیک , مسیریابی