تخمین پتانسیل سقف های ساختمانی جهت استفاده ی سیستم های فتوولتاییک در مناطق شهری و توسعه ی آن در سیستم های اطلاعات جغرافیایی مبتنی بر وب مطالعه موردی: منطقه 4 اهواز

امروزه انرژی های نو به رغم ناشناخته ماندن، به سرعت در حال گسترش و نفوذ هستند و غفلت از آن ها، غیر قابل جبران خواهد بود. خورشید به عنوان بزرگ­ترین منبع انرژی جهان به شمار میرود که به گونه های مختلف امکان بهره گیری از آن وجود دارد. در این مطالعه مدل سازی میزان دریافت تابش خورشید بر اساس موقعیت جغرافیایی و با بهره گیری از رویکردهای نوین مطالعاتی انجام شد. به منظور اولویت بندی منطقه مورد مطالعه، به لحاظ پتانسیل توسعه سیستم های فتوولتاییک، سه دسته معیار براساس نظرات کارشناسی تعیین گردید. این معیارها شامل معیارهای ساختمانی تراکم، معیارهای فنی و معیارهای محیطی میباشند. مدل سازی سیستم استنتاج فازی برای اولویت بندی منطقه انجام شد. نتایج حاصل از سیستم استنتاج فازی نشان میدهد که 10 کیلومتر مربع از مساحت کل منطقه دارای اولویت توسعه متوسط و 0/7 کیلومتر مربع به اولویت توسعه خیلی زیاد اختصاص دارد که به ترتیب بیشترین و کمترین میزان را تشکیل میدهند. با توجه به عدم وجود آگاهی عمومی از ارزش انرژی تجدیدپذیر خورشید در مناطق شهری، طراحی و تهیه یک سامانه مکانی تحت وب ضمن ایفای نقش در افزایش سطح آگاهی های عمومی، قابلیت استفاده به عنوان یک سیستم پشتیبان تصمیم گیری به منظور ارزیابی امکان سنجی توسعه سیستم های تبدیل انرژی خورشیدی را فراهم می آورد. برای این منظور سامانه Web GIS انرژی خورشیدی منطقه با استفاده از نرم افزارهای متن باز طراحی و انجام شد. پژوهش حاضر ضمن تاکید بر موفقیت آمیز بودن بهره گیری از فناوری Web GIS در حوزه انرژی تجدیدپذیر خورشید، استفاده از این فناوری را به ­عنوان راهکاری نوین و کارآمد جهت مدیریت موثر و برنامه ریزی در این زمینه مورد تاکید قرار می دهد.

Keywords:

انرژی تجدیدپذیر , سیستم اطلاعات جغرافیایی , استنتاج فازی , سیستم اطلاعات مکانی تحت وب