بررسی تکنیک های تصمیم گیری چند معیاره با رویکرد بهینه یابی تلفیقی و اثر آن بر تجارت الکترونیک (مطالعه موردی: شعبه های بورس شهر تهران)

هدف از این مقاله، ارایه یک طرح نوآورانه برای تقریب یک فضای تصمیم گیری گسسته از طریق کاربرد مدل های بهینه یابی در راستای دستیابی به معیاری قطعی برای مقایسه و تحلیل عملکرد روش های معمول تصمیم گیری چند معیاره و تاثیر آن بر تجارت الکترونیکی است. روش مورد اشاره که یک رویکرد تلفیقی کمی و کیفی محسوب می شود؛ در یک بررسی موردی و برای رتبه بندی نمایندگی های بیمه ایران پیشنهادو به اجرا گذاشته شده است. تقریب مورد اشاره با درنظر گرفتن یک مسیله می توانند به عنوان خروجی (معیارهای با ابعاد مثبت) و یا ورودی (معیارهای با ابعاد منفی) تلقی شوند؛ میسر خواهد شد. قدم بعد شامل اندازه گیری کارایی متقاطع گزینه ها (واحدهای تصمیم گیرنده) بر مبنای روش تلفیقی تحلیل پوششی داده ها و تحلیل سلسله مراتبی است. نتیجه حاصل شامل یک جواب قطعی بهینه در فضای پیوسته است که می توان از آن به عنوان معیاری برای تحلیل فاصله و سنجش عملکرد تکنیک های تصمیم گیری چند معیاره (با توجه به آزمون های آمار استنباطی) استفاده کرد. در مطالعه حاضر، جواب های حاصل از حل یک ماتریس تصمیم مشخص بوسیله چهار روش معمول AHP, SAW, TOPSIS و ELECTRE با جواب قطعی (پیوسته) همین ماتریس مقایسه شده است. بررسی ها حاکی از آن است که تکنیک AHP با میانگین رتبه 1/71 نزدیک ترین میانگین را به تکنیک DEA/AHP با میانگین رتبه 1/79 دارا می باشد.

Keywords:

تصمیم گیری چند معیاره , تحلیل پوششی داده ها , تکنیک های تصمیم گیری , بهینه یابی