بازتاب آیات قرآنی و تلمیح به پیامبران الهی در اشعار منوچهری دامغانی

تاثیر و نفوذ آیات و مضامین قرانی و اشاره به نام و سیره ی پیامبران از دیرباز در سروده های سخن پردازان وجود دارد از رودکی، پدر شعر فارسی گرفته تا شعرای معاصر هر کدام به نحوی این مضامین را در اشعار خود آورده اند ولی اوج استفاده از اندیشه های قرآنی و داستان های پیامبران به شاعران سبک عراقی بر می گردد. هدف این جستار تحلیل و تبیین چگونگی تاثیر آیات قرآنی و داستان پیامبران در اشعار منوچهری دامغانی است. در این پژوهش تلاش شده میزان و نحوه ی استفاده و کاربرد آیات قرآنی و همچنین سیره و سرگذشت پیامبران در شعر منوچهری توضیح داده شود. روش این تحقیق اسنادی و کتابخانه ای است. نتایج حاکی از این است که کاربرد آیات قرآنی و اشاره به قصص و اسامی پیامبران الهی در اشعار منوچهری دامغانی از بسامد بالایی برخوردار است. شاعر در اکثر موارد به مضامین آیات قرآنی توجه داشته است و اسامی پیامبران و تلمیح به قصص آنها را در دیوان خود ذکر کرده است.

Keywords:

شعر , منوچهری دامغانی , آیات قرآنی و سیره ی پیامبران