مقایسه تاثیر هشت هفته تمرین مقاومتی، الاستیک و پلایومتریک بر قدرت بیشینه عضلانی، هایپرتروفی دانشجویان

توان، ترکیبی از قدرت و سرعت و از عوامل مهم موفقیت ورزشکار در رقابت های ورزشی است. تمرینات الاستیک و پلایومتریک به عنوان روشهایی نسبتا0 جدید برای بهبود توان معرفی شدهاند. با توجه به کمبود مطالعات انجام شده در زمینه اثرات تمرینات الاستیک، پلایومتریک و مقاومتی بر عملکردهای بدنی، در این پژوهش مقایسه تاثیر هشت هفته تمرین مقاومتی،الاستیک و پلایومتریک بر قدرت بیشینه عضلانی، هایپرتروفی و ترکیب بدنی دانشجویان تمرین نکرده بررسی شد. 60دانشجوی داوطلب شرکت در پژوهش با میانگین سنی 25 سال با طرح پیش آزمون پس آزمون در چهارگروه مقاومتی(15=n ،(گروه پلایومتریک (15=n ،(گروه الاستیک (15=n (و کنترل (15=n (تقسیم شدند. تمامی گروهها به مدت هشت هفته، سه جلسه در هفته و طبق برنامهای مدون به تمرین پرداختند. پس از تایید طبیعی بودن دادهها به وسیله آزمون کولموگروف- اسمیرنوف و همگنی واریانسها به وسیله آزمون لون؛ برای بررسی اثر مداخله متغیرهای مستقل بر متغیرهای وابسته از تحلیل واریانس (اندازه گیریهای مکرر) و آزمون تعقیبی دانکن استفاده شد. سطح معنیداری 05/0ޒp برای آزمون فرضیهها در نظر گرفته شد. بین تاثیر هشت هفته تمرین مقاومتی، الاستیک و پلایومتریک بر قدرت بیشینه عضلانی دانشجویان تفاوت معناداری وجود دارد (1.000

هایپرتروفی عضلات دانشجویان تفاوت معناداری وجود دارد (1.000

قدرت عضلانی بیشینه مربوط به گروه مقاومتی، هایپرتروفی در گروه الاستیک و همچنین بیشترین تغییر در ترکیب بدنی در گروه پلایومتریک مشاهده شد. با توجه به نتایج میتوان گفت هر سه روش برنامه تمرینی بر قدرت بیشینه عضلانی،هایپرتروفی و ترکیب بدنی دانشجویان موثر بوده است و تفاوت چندانی با هم ندارند.

Keywords:

تمرین مقاومتی , تمرین الاستیک , تمرین پلایومتریک , قدرت عضلانی , هایپرتروفی , ترکیب بدنی