بررسی الگوی جدید همگرایی منطقه ای در آسیای جنوب غربی

وجود دو فضای آبی- خلیج فارس و مدیترانه - در دو سویه منطقه آسیای جنوب غربی یکی از عوامل مهمی است که این منطقه را به یکی از مناطق ممتاز استراتژیک جهان تبدیل نموده است بطوری که هرگونه همگرایی منطقه ای موفق در این منطقه بدون درنظر گرفتن ا ین مسیله عملا موفق به نظر نمی رسد. در این میان سند چشم انداز بیست ساله جمهوری اسلامی ایران نیز محور توسعه داخلی و سیاست خارجی ایران را رسیدن به قدرت برتر منطقه ای ترسیم می کند، مسیله ای که تاکنون در اثر سیاست های جهانی و نیز در نظر نگرفتن عوامل ژیوپلیتیکی میسر نگشته است. این مقاله با روش تحلیل محتوا ضمن بررسی عوامل ژیوپلیتیکی موثر در ایجاد همگرایی منطقه ای موفق، به ارایه مدل جدیدی از همگرایی منطقه ای در آسیای جنوب غربی با محوریت ایران می پردازد. نتایج حاصل از این پژوهش نشان می دهد چنانچه همگرایی منطقه ای پیشنهادی در این پژوهش شکل بگیرد. ایران طبق سند چشم انداز بیست ساله می تواند به قدرت منطقه ای برتر در آسیای جنوب غربی تبدیل شود.

Keywords:

آسیای جنوب غربی , خلیج فارس , مدیترانه , جمهوری اسلامی ایران , همگرایی منطقه ای