مقایسه فنی و اقتصادی روسازی مرکب با روسازی انعطاف پذیر رایج در ایران (مطالعه موردی آزادراه قزوین- زنجان)

هر ساله هزینه زیادی صرف ساخت راه های جدید و نگهداری راه های موجود می شود. مقدار این هزینه ها ارتباط مستقیمی با نوع روسازی و مصالح به کار رفته در آن دارد. در ایران غالبا از روسازی های انعطاف پذیر متشکل از رویه آسفالتی، لایه اساس و زیراساس سنگدانه ای استفاده می گردد. در حالی که روسازی های صلب و مرکب نیز گزینه هایی می باشند که می توانند موردتوجه قرار گیرند. در این مقاله به طور موردی براساس اطلاعات موجود برای آزادراه قزوین زنجان یک روسازی انعطاف پذیر و یک روسازی مرکب روش آشتو طراحی گردیده است و هزینه احداث و ترمیم و نگهداری و همچنین مشخصات فنی آن ها مورد مقایسه قرار گرفته اند. نشان داده می شود که هزینه احداث روسازی مرکب متشکل از اساس بتنی، رویه آسفالتی و زیراساس شن و ماسه ای بیشتر از روسازی انعطاف پذیر معمول است اما در کل دوره بهره برداری که 50 سال در نظر گرفته شده است این اختلاف کم شده و حتی هزینه کل روسازی مرکب از روسازی انعطاف پذیر کمتر هم می شود. همچنین روسازی مرکب منافع دیگری همچون سطح بالای خدمت رسانی، مقاومت باربری بالا و عدم وقوع خستگی را نیز دارد. اگرچه معایبی چون ترک های انعکاسی و شیار شدگی نیز جز و ویژگی های روسازی مرکب می باشد که قابل پیشگیری است.

Keywords:

روسازی مرکب , مقایسه فنی و اقتصادی , روسازی آسفالتی , ترک های انعکاسی