مقایسه خواص عملکردی مخلوط آسفالتی اصلاح شده با قیر پلیمری و گرانول خشک پلیمری

چندین سال است که برای تولید مخلوط های آسفالتی با مقاومت بهتر در برابر شیارشدگی، ترک های خستگی و ترک های حرارتی از قیرهای اصلاح شده با پلیمر استفاده شده است. برای تولید قیرهای اصلاح شده با پلیمر با خصوصیات مهندسی مطلوب، تجهیزات و فناوری هایی موردنیاز هستند که ممکن است همواره در دسترس نباشد. طی سالهای اخیر، جهت تسهیل استفاده از پلیمر در مخلوط های آسفالتی، یک روش نوین به صنعت راهسازی معرفی شده است. در این پژوهش، گرانول پلیمری متشکل از 40% استارین بوتادین استارین (SBS) را می توان در حین فرایند تولید آسفالت در کارخانه آسفالت بدون نیاز به هر گونه تجهیزات خاص به طور مستقیم به داخل میکسر اضافه نمود. با استفاده از این روش، استفاده از پلیمرها را می توان حتی برای پروژه های کوچک تسهیل کرده و توسعه داد. هرچند، با توجه به نوظهور بودن این فناوری، جهت ارزیابی اثربخشی آن تحقیقات بیشتری موردنیاز است. در این مقاله، سختی و خصوصیات مقاومتی بتن آسفالتی در برابر ترک های حرارتی، ترک های خستگی، شیارشدگی در مخلوط های آسفالتی اصلاح شده با گرانول های پلیمر قیری و مخلوط های آسفالتی ساخته شده با قیر خالص و قیر اصلاح شده با پلیمر، مورد مقایسه قرار گرفته اند. همچنین اثر پیرشدگی ناشی از اکسیداسیون بلند مدت بر روی سختی و مقاومت مخلوط ها مورد ارزیابی قرار گرفت. نتایج حاصل از این تحقیق نشان می دهد که بهبود خواص عملکردی مخلوط های آسفالتی اصلاح شده با گرانول پلیمری دارای نتایج مشابهی در مقایسه با مخلوط های آسفالتی ساخته شده از قیر اصلاح شده با پلیمر SBS است.

Keywords:

استارین بوتادین استارین SBS , پیرشدگی بر اثر اکسیداسیون , ترک های حرارتی , خستگی , شیارشدگی , گرانول های پلیمر قیری , مخلوط های آسفالتی اصلاح شده