بررسی کارآیی روش احیای زیستی در حذف آلودگی هیدروکربورهای حلقوی (PAHs) از آبهای خلیج فارس

در این تحقیق آلودگی آب خلیج فارس به مواد نفتی در نقاطی نزدیک به سواحل استان بوشهر اندازه گیری و مورد بررسی قرار گرفت. مناطق امام حسن (ع) و عسلویه مهمترین مناطق از نظر نزدیکی به بندرگاه و تأسیسات نفتی می باشند که دارای آلودگی بالا هستند. میزان هیدروکربورهای حلقوی (PAHs) در این نقاط به ترتیب 9/83 pmm و 1/29pmm می باشد. PAH ها ترکیبات آروماتیک با حلقه های به هم پیوسته بنزنی مانند نفتالین و فنانترن می باشند که به صورت آلاینده از طریق پالایشگاه های نفت ، پساب کارخانه های تولید کک و غیره وارد محیط زیست می گردند. از رسوبات سواحل این مناطق نمونه برداری و باکتری های تجزیه کننده مواد نفتی جداسازی گردید. هشت گونه باکتری که قابلیت رشد و تکثیر در رسوبات آلوده به مواد نفتی داشتند ، شناسایی شدند. غالب این باکتری ها در گروه سودوموناس ، گرم منفی و کاتالاز مثبت بودند. سپس توانایی سویه های جداشده مورد بررسی قرار گرفت و نتیجه گیری شد که 4 سویه از باکتری های فوق بهترین هستند. بعد در بیو راکتور RBCp فعالیت آنها به صورت مخلوط مطالعه گردید. در حالت پایدار کاهش COD به حدود 73 و PAHs به 66 درصد رسید. حذف بیولوژیکی TPH نیز در یک راکتور بیوفیلمی با بستر متحرک (MBBR) و با حضور باکتری های فوق در سه زمان ماند هیدرولیکی 18، 36 و 48 ساعت در COD های مابین 800 تا 2000 میلی گرم بر لیتر مورد بررسی قرار گرفت. نتایج به دست آمده نشان می دهد که با کشت مخلوط و میکروب های دا شده حداکثر حذف COD و TOC به ترتیب به 81 و 79 درصد می رسد.

Keywords:

حذف بیولوژیکی , آلودگی نفتی خلیج فارس , هیسدروکربورهای حلقوی , راکتوهای MBBR و RBCp