بررسی حذف مواد هیومیکی آب از طریق فرایند اکسیداسیون پیشرفته با فناوری فوتوکاتالیتیکی UV/TiO2

Publish Year: 1387
نوع سند: مقاله ژورنالی
زبان: Persian
View: 754

This Paper With 8 Page And PDF Format Ready To Download

  • Certificate
  • من نویسنده این مقاله هستم

استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:

لینک ثابت به این Paper:

شناسه ملی سند علمی:

JR_WWJ-19-68_004

تاریخ نمایه سازی: 4 مهر 1393

Abstract:

ترکیبات هیومیکی به عنوان یکی از پیش سازهای اصلی محصولات جانبی گندزدایی شناخته شده اند ، که با عنایت به عدم حصول استانداردهای محصولات جانبی گندزدایی با فرایندهای متداول تصفیه آب ، استفاده از روشهای نوین از جمله فرایندهای اکسیداسیون پیشرفته برای حذف پیش سازهای آنها ، بیش از پیش مورد توجه قرار گرفته اند. فرایند ، UV/TiO2 به عنوان یکی از روشهای اکسیداسیون پیشرفته با فناوری فوتوکاتالیتیکی است که پایداری و راندمان بالا از امتیازات مهم این فرایند محسوب می شود. از اینرو در این مطالعه ، راندمان حذف مواد هیومیکی با این فرایند مورد ارزیابی قرار گرفته است . این تحقیق به صورت تجربی - مداخله ای با استفاده از یک راکتور در مقیاس آزمایشگاهی با شرایط ناپیوسته انجام شد. راکتور فوتوکاتالیتیکی مورد استفاده ، به شکل استوانه ای از جنس استیل بسیار صاف به حجم مفید 2/8 لیتر ساخته شده بود و پرتو UVC توسط یک لامپ جیوه ای کم فشار 55 واتی حاوی پوشش کوارتز در امتداد مرکزی کل طول راکتور تأمین می شد و شرایط لازم جهت اختلاط کامل و هوادهی محتویات راکتور نیز فراهم شده بود. برای هریک از نمونه های برداشتی در طی فرایند UV/TiO2 و سایر فرایندهای ارزیابی شده ، پارامترهای کربن آلی محلول ، جذب و جذب مخصوص اشعه ماوراء بنفش در طول موج 254 نانومتر مورد اندازه گیری قرار گرفتند. طبق نتایج حاصله ، فرایند فوتوکاتالیتیکی UV/TiO2 در شرایط TiO2 برابر با 0/1 گرم بر لیتر و pH برابر با 5، از بیشترین کارایی در حذف ترکیبات هیومیکی منابع آبی برخوردار بوده و قادر است کربن آلی محلول اولیه 5 میلی گرم بر لیتر را بعد از 1/5 ساعت واکنش فوتوکاتالیتیکی درجه اول با ضریب سرعت 0/0267min-1 به 0/394 میلی گرم بر لیتر کاهش دهد و به جذب مخصوص اشعه ماوراء بنفش در طول موج 254 نانومتر برابر با 2/79L/mg.m نائل گردد. بنابراین فرایند UV/TiO2 قادر است کیفیت مطلوب آب آشامیدنی را از لحاظ ترکیبات هیومیکی تأمین کند.

Authors

حسن خرسندی

عضو هیئت علمی گروه بهداشت محیط دانشگاه علوم پزشکی ارومیه

بیژن بینا

استاد مهندسی بهداشت محیط ، دانشگاه علوم پزشکی اصفهان

محمدمهدی امین

استادیار مهندسی بهداشت محیط ، دانشگاه علوم پزشکی اصفهان