مقایسه روشهای اکسیداسیون پیشرفته در تجزیه فنل در مقیاس آزمایشگاهی

فنل یا هیدروکسی بنزن یکی از هیدروکربن های آروماتیک سمی است . این ماده از طریق دفع فاضلاب تعدادی از منابع باعث آلودگی محیط زیست و به خصوص منابع آبی می شود. هدف از انجام این تحقیق ، مقایسه راندمان تجزیه فنل با استفاده از روش های اکسیداسیون پیشرفته با کاربرد ازن و پرتوتابی اشعه فرابنفش بود. محفظه واکنش در این تحقیق در مقیاس آزمایشگاهی و با ظرفیت 3 لیتر به کار گرفته شد . در این تحقیق از یک لامپ 125UV وات استفاده شد . ازن مصرفی قبل از ورود به راکتور تولید و از طریق ازن ساز مدل - COGOM با مقدار تولید 1 گرم ازن بر ساعت به راکتور منتقل می شد. به منظور بررسی تأثیر pH بر تجزیه فنل ، آزمایش هایی در pHهای 5، 7 ، 9 و 11 انجام و نمونه های جمع آوری شده با دستگاه اسپکتروفتومتر مورد آزمایش قرار گرفتند. نتایج حاصل از تحقیق نشان می دهد که فنل با روش ازن دهی در pH برابر 11 و با استفادها ز اشعه UV در pH معادل 5 قابل تجزیه می باشد. درصد تجزیه فنل با استفاده از لام 125 وات UV پس از یک ساعت زمان تماس ، 32/4 بود در حالی که طی همین مدت زمان و با استفاده از روش ازن دهی به 93/6 درصد رسید. می توان انتظار داشت فرایند اکسیداسیون پیشرفته با مزایایی از قبیل جنبه های بهداشتی و زیست محیطی مطلوب و بازده بسیار بالا ، چشم انداز مطلوبی در حذف فنل و سایر آلاینده های مشابه از آب و فاضلاب به دست آورد.

Keywords:

اکسیداسیون پیشرفته , پرتوفرابنفش , فنل , ازن دهی