استفاده از بیوراکتور بافل دار هیبریدی برای بهبود فرایند لجن فعال در تصفیه پساب نفتی

فرایند لجن فعال یکی از گسترده ترین فرایندهای تصفیه بیولوژیکی پسابهای نفتی در پالایشگاههای کشور است . استفاده از این فرایند مشکلاتی مانند عدم تصفیه مناسب در غلظتهای بالای هیدروکربن ، افزایش حجم لجن ، تولید بالای لجن و ناپایداری در برابر شوک را به همراه خواهد داشت. ایده اصلی این تحقیق استفاده همزمان از رشد چسبیده و معلق برای بهبود بخشیدن فرایند لجن فعال بود . به این منظور کارایی بیوراکتور بافل دار هیبریدی با حجم 34/5 لیتر در تصفیه مصنوعی پساب حاوی آلاینده نفتی با راکتور لجن فعال مورد بررسی و مقایسه قرار گرفت . حامل بستر ثابت سطح ویژه بالایی (600m2/m3 ) را برای رشد میکروارگانیسم های چسبیده فراهم می کند. میزان تصفیه پذیری در زمان های ماند، COD و غلظت و آلاینده های مختلف مورد بررسی قرار گرفت . در شرایط بهینه برای بیوراکتور هیبریدی (دمای 27 درجه سلسیوس ، pH برابر 7/5 ، DO برابر 4/1 میلی گرم در لیتر ، نسبت واحد برای جریان برگشتی . COD/TPH برابر 2/5) متوسط درصد حذف آلاینده نفتی و COD به ترتیب بیش از 92 و 83 درصد رسید که با مقایسه با شرایط یکسان در راکتور لجن فعال افزایش قابل توجهی را نشان داد ، بنابراین فرایند مرسوم تصفیه پساب نفتی را می توان با تغییر در شکل تانک هوادهی و استفاده از بیوفیلم بهبود بخشید.

Keywords:

راکتور لجن فعال بافل دار هیبریدی , راکتور لجن فعال , بیوفیلم , حذف COD