بررسی امکان افزایش دقت تخصیص نیاز آبی در تهیه مدل شبیه سازی هیدرولیکی شبکه آب

تخمین نیاز آبی یکی از عوامل اساسی ایجاد خطا حین تهیه مدل های شبیه سازی هیدرولیکی شبکه آب است. روش های مختلفی برای این منظور وجود دارد که هر کدام محدودیت ها و مزایایی دارند. اگر اطلاعات GIS مصرف مشترکان موجود نباشد، می توان از روش های معمول مانند تیسن یا روش توزیع نیاز آبی بر اساس طول لوله در تخمین نیاز آبی شبکه استفاده کرد و اگر این اطلاعات ناقص باشد، می توان از روش های ترکیبی بهره برد. در این پژوهش روش ترکیبی SAWDDC برای تخصیص مکانی نیاز آبی شبکه با استفاده از اطلاعات اکسلی مصرف مشترکان پیشنهاد شد که در آن، مصارف بر اساس آدرس، گروه بندی شده و مصارف هر گروه به نزدیک ترین لوله اختصاص یافت. نتایج شبیه سازی مدل WaterGEMS با استفاده از این روش و روش های تیسن و LDM پس از واسنجی، با مقدار اندازه گیری شده در شبکه توزیع آب پهنه I1 شهر مشهد مقایسه شد. مقدار RMSE بین مقدار اندازه گیری شده و شبیه سازی شده فشار در روش های تیسن، SAWDDC و LDM به ترتیب 3/2، 9/0 و 4/1 تعیین شد که نشان می دهد در صورت وجود اطلاعات ناقص مصرف مشترکان و زمان کافی برای استفاده از آنها، روش SAWDDC دقت شبیه سازی را افزایش می دهد و اگر این اطلاعات موجود نباشد، روش LDM از روش تیسن دقیق تر است.

Keywords:

تخصیص نیاز آبی , شبکه توزیع آب , مدل شبیه سازی هیدرولیکی