کبری جمالی منش - گروه علوم و مهندسی صنایع غذایی، دانشکده کشاورزی، دانشگاه آزاد اسلامی، شهر قدس، ایران

سالانه در جهان بیش از 5 میلیارد تن زباله حاصل از مواد بسته بندی تولید می شود که %30 از این زباله ها مربوط به مواد پلاستیکی می باشد. زیست تخریب پذیری مواد پلاستیکی سنتزی حاصل ازمشتقات نفتی فرایندی بسیار کند بوده و تجزیه کامل آن ها چندین سال به طول می انجامد و این امر باعث افزایش آلودگی های زیست محیطی می گردد. لذا تولید مواد بسته بندی زیست تخریب پذیر با قابلیت حفظ کیفیت ماده غذایی اهمیت زیادی یافته است. یک گروه از بسته بندی های زیست تخریب پذیر فیلم های خوراکی هستند. امروزه علاقه به استفاده از پوشش ها و فیلم های خوراکی به دلیل وجود فاکتورهایی مانند نگرانی های زیست محیطی ناشی از مصرف مواد بسته بندی سنتزی، نیاز به روش های نوین و فرصت هایی برای ایجاد بازارهای جدید مصرف محصولات کشاورزی، نیاز صنعت غذا برای افزایش عمرانبارمانی فراورده ها وگرایش مصرف کنندگان به مصرف موادغذایی طبیعی درحال گسترش است.

کنسانتره پروتئین آب پنیر، پوشش خوراکی، نگهداری