بررسی تاثیر کاربرد باکتری های محرک رشد مولد هورمون اکسین بر پارامترهای ریشه زایی قلمه زیتون رقم میشن

ریشه دار کردن قلمههای از مهمترین روش برای ازدیاد ارقام زیتون میباشد. استفاده از روشهای شیمیایی (هورمون) و زیستی (باکتریهای محرک رشد) در افزایش ریشهزایی قلمه های نیمه خشبی حائز اهمیت میباشد. هدف از این پژوهش معرفی روشی مناسب برای افزایش کیفیت و درصد ریشه زایی قلمه های زیتون میباشد. این آزمایش بصورت فاکتوریل در قالب طرح کاملا تصادفی در سه تکرار شامل باکتری (مایه زنی، عدم مایه زنی)، هورمون شیمیایی IBA=3000ppm) و (NAA=1500ppm و مدت زمان ریشه زایی 12 و 16 هفته در بستر پرلیت تحت شرایط گلخانه ی انجام گرفت. بر اساس نتایج اثر اصلی، تلفیقی تیمارهای آزمایشی در سطح یک درصد آماری معنیداری بود. کاربرد تلفیقی باکتری هورمون شیمیایی سبب افزایش درصد ریشه زایی، تعداد ریشه و طول ریشه در هر دو زمان شد. بیشترین درصد ریشهزایی و تعداد ریشه در تیمار تلفیقی باکتری ایندولبوتریکاسید در مدت زمان 12 هفته به میزان 63/33 درصد مشاهده گردید. با افزایش مدت زمان ریشه زایی 16 هفته درصد ریشه زایی و تعداد ریشه در تیمار باکتری×نفتالیناستیک ا سید افزایش یافت، این در صورتی بود که تاثیر معنیداری بر حجم ریشه از خود نشان نداد.

Keywords:

زیتون , باکتری , هورمون , ریشه زایی