شناسایی مولکولی ژن های مقاوم به سیپروفلوکساسین qnrA ، qnrB ،qnrS در ایزوله های E.coli جدا شده از نمونه ادراری

مقدمه: عفونت های دستگاه ادراری UTI ناشی از اشریشیا کلای یکی از شایع ترین انواع عفونت ها است. فلوروکینولون ها اغلب برای درمان این نوع از عفونت ها بکار می روند. استفاده وسیع از سیپروفلوکساسین باعث افزایش مقاومت به آن شده است. هدف از این مطالعه تعیین الگوی مقاومت به سیپروفلوکساسین در باکتری E.coli وتعیین فراوانی ژن های qnr است. روش بررسی: در این مطالعه توصیفی تحلیلی در 6 ماه دوم سال 1394، 100 نمونه بالینی E.coli از بیمارستان های شهر اردبیل جمع آوری شد. حساسیت به آنتی بیوتیک سیپروفلوکساسین به روش دیسک دیفیوژن انجام شد سپس با استفاده از پرایمرهای اختصاصی حضور ژن های qnrS, qnrB,qnrA به روش Multiplex-PCR بررسی شد. نتایج: در این مطالعه توصیفی تحلیلی از 100 نمونه مورد بررسی 45 نمونه 45% مقاوم به سیپروفلوکساسین می باشند. فراوانی به ژن های qnrS, qnrB,qnrA به ترتیب 18 18% ، 30 30% و 9 9% بود.در 10 نمونه ژن های qnrA و qnrB، در 1نمونه ژن های qnrA و qnrS در 1 نمونه ژن های qnrB و qnrS بطور همزمان دیده شد. در هیچ کدام از نمونه ها سه ژن مورد مطالعه بطور همزمان مشاهده نگردید. نتیجه گیری: نتایج نشان دهنده وجود ژن های qnrS, qnrB,qnrA در جدایه های اشریشیا کلای مورد مطالعه می باشد.از آنجایی که در مطالعه حاضر ژن های مذکور در برخی از سویه های حساس هم مشاهده شدند، بایستی علاوه بر ارزیابی مکانیسم های مقاومت به واسطه پلاسمید، مکانیسم های دیگر مانند مقاومت وابسته به کروموزوم نیز مورد توجه قرارگیرد. باتوجه به افزایش مقاومت آنتی بیوتیکی توصیه می گردد قبل از شروع درمان آزمون حساسیت آنتی بیوتیکی انجام شده وهمچنین از مصرف بی رویه آنتی بیوتیک ها خودداری شود.

Keywords:

مقاومت آنتی بیوتیکی , ژن های qnr , E.coli , PCR