ارائه یک روند طراحی مبتنی بر اصول ارگونومی برای یک مدل قابل حمل و غیر موتوری از بذرپاش گزیش از مرکز

مراتع بخش مهمی از محیط زیست را تشکیل می دهند. که زندگی انسانی به آن ها وابسته است. متاسفانه در دهه های اخیر مراتع ایران به شدت مورد تخریب قرار گرفته اندو کشت مراتع به عنوان یک روش احیای بیولوژیک به یک ضرورت تبدیل شده است. در میان روش های مختلف کاشت مراتع، بذرپاشی یکی از متداول ترین روش های مورد استفاده در مراتع کوهستانی است به دلیل عدم وجود ماشین های مناسب، اغلب بادست انجام می شود. در مطالعه حاضر یک روش طراحی برای یک مدل قابل حمل و غیر موتوری از بذر پاش گریز از مرکز براساس اصول ارگونومی ارائه شده است. در روند طراحی چنین ماشینی، پارامترهای مانند خصوصیات فیزیکی جامعه کاربران ابعاد انتروپومتریک و نیروی عضلانی، خصوصیات فیزیک بذرها اندازه، شکل و جرم و شرایط جوی دما، فشار و ویسکوزیته دینامیک هوا دخالت دارند. این پارامتر می تواند تصمیم گیری را مشکل کرده و طراح را مجبور به تکرار برخی از مراحل طراحی مانند یا انتخاب مواد نمایند. ماشین طراحی شده باید با خصوصیات جامعه کاربران سازگاری داشته و کار بخش بذر را به صورت رضایتبخش دهد . برای دستیابی به چنین هدفی، ممکن است انجام برخی از آزماش های میدانی لازم باشد.

Keywords:

ارگونومی , بذرپاش گریز از مرکز , غیر موتوری , قابل حمل , مرتع