فریماه مهدوی - کارشناسی مهندسی عمران آب و فاضلاب، دانشکده محیط زیست_ کرج
محمد طلائیان - عضو هیات علمی، دانشکده محیط زیست_ کرج

قرن 21 اوج پیشرفت در صنایع مختلف است و علیرغم گسترش حجم اطلاعات و برخوردار بودن از سطوح بالای دانش و فناوری با چالش های متعددی مواجه است. یکی از مهمترین این چالش ها، تولید و مصرف انرژی است . روند رو به رشد مصرف انرژی در جهان و تهدیدات ناشی از کاهش منابع غیر تجدیدپذیر انرژی موجب شده تا مقوله انرژی در برنامه های توسعه با نگاهی ویژه بازنگری شود. به جرات میتوان گفت کاهش انتشار گازهای گلخانه ای و دستیابی به هوای پاک با استفاده هدفمند از انرژی های تجدیدپذیر امکان پذیر است. موقعیت جغرافیایی خاص کشور ما به گونه ای است که دسترسی به سایر منابع انرژی را ممکن کرده است. برخورداری از خطوط ساحلی، وجود منابع بلقوه ی انرژی آب، باد و تابش بی وقفه ی آفتاب در آسمان، افق روشنی را پیش روی انسان باز کرده است که میتوان با عزمی جدی توجه بیشتری به انرژی های پاک نمود. متاسفانه هرساله در فصل زمستان آلودگی هوای شهرهای صنعتی فراتر از مرز آزاردهنده میرسد و دلیل اصلی آن حمل و نقل و استفاده از انواع سوخت های فسیلی با کیفیت پایین است. گسترش استفاده از انرژی های نو کمک شایانی به کاهش آلودگی هوا میکند و در پی آن میزان تحرک جسمانی و سلامت عمومی افزایش مییابد. درست است که نفت در تک تک سلولهای اقصاد ایران جای دارد و جایگزین نمودن آن با انرژی های نو، راهی سخت و طولانی است؛ اما با مرور هزینه های درمان آلودگیهای حاصل از سوختهای فسیلی، به این نتیجه میرسیم که حل پیچیدگی سیستم انرژی در گرو برنامه ریزی در مدیریت کلان انرژی کشور با تکیه بر انرژیهای نو میباشد. بنابراین لازم است دولت، افزایش سهم تجدیدپذیرها را در سبد انرژی کشور در بودجه های سالانه ببیند و آن را در بخشهای مختلف جامعه از جمله: مدارس، بیمارستانها، مراکز فرهنگی-ورزشی، ساختمانها، مجتمع های مسکونی و غیره توسعه دهد.

انرژی های نو، انرژیهای فسیلی، انرژی خورشید، انرژی باد