مجتبی صنعتگر - مدیر درآمد شرکت واحد اتوبوسرانی شهرداری اصفهان و کارشناسی ارشد جغرافیا و برنامه ریزی شهری، گروه جفرافیا، واحد نجف آباد، دانشگاه آزاد اسلامی، نجف آباد، ایران

رشد سریع ترافیک در کلان شهرهای کشور از جمله مسایلی است که جنبه های مختلف اقتصادی و اجتماعی، شهرسازی، زیست محیطی و ... را تحت الشعاع خود قرار داده است. یکی از اقدامات انجام یافته در تعدادی از کشورهای جهان، بهره مندی از سیستم حمل و نقل سریع اتوبوسی موسوم به بی آر تی می باشد. این سیستم به گونه ای سیستم های حمل و نقل انعطاف پذیر شهری سریع السیر اطلاق می شود که مولفه های فیزیکی و عملیاتی متعددی را به صورت یکپارچه و در قالب ویژه ای جهت جابه جایی مسافران درون شهری از طریق اتوبوس به خدمت می گیرد. ایجاد سامانه اتوبوس تندرو یکی از سیاستهای نوظهور حمل ونقل پایدار میباشد که امروزه در بسیاری از شهرها بکار گرفته شده است. هدف تحقیق حاضر شناسایی و بررسی شاخصهای مهم پس از اجرای سامانه اتوبوس تندرو از دید حملونقل پایدار میباشد. امروزه مسایل و مشکلات مرتبط با امر جابجایی در کلان شهرها، به شکل ازدحام ترافیک، اتلاف زمان، آلودگیهوا و سایر مزاحمت های محیط زیستی خودنمایی می کند. بهسازی حمل ونقل عمومی در شهرهای در حال توسعه بحث حاضر دنیاست. راهکار جدید اقتصادی و کارای مقابله با ازدحام در خیابان های شهری خصوصا در قسمت های تجاری، به کارگیری سامانه های تندرو است. ایجاد این سیستم می تواند باعث گستره انتخاب وسایل نقیله عمومی و در نتیجه کاهش حجم وسایل نقیله شخصی و به تبع آن، کاهش ترافیک و آلودگی هوا گردد. گسترش جمعیت شهری و مسئله ترافیک از جمله مهمترین عواملی است که لزوم طراحی و اجرای سیستم هایحمل و نقل سریع و کم هزینه از جملهBRT را در شهر اصفهان ضروری ساخته است.

اتوبوس تندرو، توسعه پایدار، حمل و نقل، اصفهان