بررسی علل ریشه ای حوادث انسانی در صنعت بهره برداری سیستم های جمع آوری فاضلاب شهر تهران

ایمنی بیش از آنکه صرفا جنبه عینی و اجرائی داشته باشد، جنبه بینشی دارد و ضرورت دارد در فکر و زندگی فردی وگروهی افراد جای بگیرد. این بدان معناست که ایمنی فراموش شدنی نیست و عین زندگی است در حقیقت فرهنگ ایمنی مجموعه ای از باورها، هنجارها، انگیزه ها، نقش ها و عملکردهای اجتماعی و فنی است که موجب کاهش رویارویی کارکنان با شرایط خطرناک و صدمه رسان می گردد. شایان ذکر است گام اول برای ارتقاء فرهنگ ایمنی، آموزش و ایجاد آگاهی میان پرسنل در زمینه ایمنی می باشد و با تکرار آن آگاهی و علم را می توان به باور و سپس با اجرا به مهارت تبدیل نمود و با تکرار، این مهارت به یک عادت تبدیل شود. در نهایت عادت به انجام کار ایمن یعنی ارتقاء فرهنگ ایمنی در آن چارچوب سازمانی.در سازمان هایی که ایمنی پایدار و بادوام است، افراد برای انجام کار ایمن تشویق نمی شوند و برای احمال در این کار کردن توبیخ نمی گردند. در این سازمان ها انجام کار به روش ایمن بخشی از فرهنگ (باور و رفتار ذاتی) و امری کاملا بدیهی است. در نتیجه شایسته آن است که جهت ارتقاء سطح آگاهی پرسنل در زمینه ایمنی صنعتی شرکت و همچنین لزوم در تبدیل آن به باور، مهارت و عادت و در نهایت فرهنگ ایمنی پویا و تلاشگر باشد. به امید آن روز که ایمن کار کردن جزئی از پوست و گوشت تمام مردم ایران زمین باشد.در پژوهش حاضر، کلیه حوادث و تلفات انسانی مربوط به صنعت بهره برداری سیستم جمع آوری فاضلاب شهر تهران در بازه زمانی سال های 95 تا 97 مورد بررسی قرار گرفته است. با طبقه بندی های علل اولیه حوادث و واکاوی دقیق و تجزیه و تحلیل با روش what if مجموعه علل ریشه ای حوادث تعیین گردیدند. در مرحله آخر اولویت علل ریشه ای مشخص شده اند.

Keywords:

حادثه , تجزیه و تحلیل حوادث , ایمنی , بهره برداری سیستم جمع آوری فاضلاب.