رضا اقالوتپراقلو - دانشجوی ارشد سازه، دانشگاه محقق اردبیلی، اردبیل، ایران
یعقوب محمدی - دانشیار دانشکده فنی ومهندسی، دانشگاه محقق اردبیلی، اردبیل، ایران
محسن جولانی دمدمه - دانشجوی ارشد سازه، دانشگاه محقق اردبیلی، اردبیل، ایران

خوردگی میلگردهای فولادی، یکی از مهمترین عوامل آسیب دیدگی سازه های بتنی به شمار می آید. مهم ترین عوامل آغازکننده خوردگی میلگردهای فولادی، نفوذ یون های کلر و همچنین دی اکسیدکربن به سطح بتن (پدیده کربناسیون) می باشد. در حال حاضر پس از تحقیقات فراوان در زمینه علل خوردگی فولاد در بتن، نظر بسیاری از محققین بر یافتن روشهایی در ارتباط با جلوگیری از خوردگی فولاد معطوف گشته است. در این زمینه روشهای بسیار متنوعی مورد استفاده قرار گرفته اند که برخی از آنها عبارتند از: استفاده از روکشها به منظور جداکردن سازه و یا میلگرد از محیط خورنده اطراف آن، به کارگیری بازدارنده ها جهت کاهش سرعت خوردگی، روش حفاظت کاتدی، استفاده از فولادهای گالوانیزه و آلیاژی مقاوم در برابر خوردگی و بالاخره استفاده از مواد افزودنی به منظور اصلاح ساختار بتن و مقاوم نمودن آن در برابر عوامل مهاجم از قبیل کلریدها. از جمله مواد افزودنی که باعث کاهش نفوذپذیری بتن و کاهش خوردگی میلگرد می شود، میکروسیلیس و ولاستونیت میباشد. در این پژوهش نمونه هایی با 9 طرح اختلاط مختلف با درصدهای مختلف جایگزینی میکروسیلیس و ولاستونیت به جای سیمان در قالب های مکعبی 10*10*10 با میلگرد 14 ساخته شد. خوردگی میلگرد مدفون در بتن حاوی میکروسیلیس و ولاستونیت در محیط کلراته با استفاده از مقاومت ویژه الکتریکی نمونه ها با توجه به استاندارد ACI 222 مورد بررسی قرار گرفت. نتایج نشان داد استفاده از میکروسیلیس و ولاستونیت باعث کاهش احتمال خوردگی میلگرد می شود.

خوردگی، میکروسیلیس، ولاستونیت، کلراته